خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1372/ کتاب «صلابت سازندگی»
چهارشنبه 17 شهریور 1372 | 20 ربیع الاول 1414 8 سپتامبر 1993
جمعی از مردم مهدی‌شهر و شهمیرزاد سمنان آمدند. در سفر سمنان نتوانستیم به شهرهای آنها برویم، بنابراین برای جبران، وقت ملاقات دادم. خواستار شهرستان شدن بودند. قبل از جلسه، امام جمعه و استاندارشان آمدند و برای مدرسه علمیه و دفتر مصلی کمک گرفتند. اعضای کانون نشر قرآن مشهد هم در ملاقات بودند. بعد از قرآن و سرود، آقای مؤمنی شهمیرزادی صحبت کرد. من هم به مناسبت هفدهم شهریور صحبت کردم.[1]
آقای [شکرالله] ریاضی، [از کمیسیون خرید سلاح وزارت دفاع] آمد. گزارش وضع خریدهای تسلیحاتی و وضع وزارت دفاع را داد و خواست که توصیه کنم با وزیر دفاع هماهنگی بهتری بشود که مثل وضع وزیر فعلی نشود. از عقیدتی سیاسی هم گله داشت که زور می‌گوید. شورای عالی محیط زیست جلسه داشت. بعضی از ضوابط کمیسیون کارشناسی را تصویب کردیم.
عصر رئیس جمهور ارمنستان تلفنی تماس گرفت. از تجاوز ارامنه به آذربایجان انتقاد کردم و او گفت از قُبادلی عقب نشینی کرده‌اند و دیگر پیشرفت نخواهند داشت و تدریجاً از قره‌باغ بیرون می‌روند و به زودی در مذاکرات روسیه، تصمیم‌های خوبی اعلان خواهد شد. تأکید کردم که پس از نشست تهران که ارامنه برخلاف تفاهمات عمل کردند، آن قول‌ها عملی شود. بارها می‌خواست تلفنی تماس بگیرد، نپذیرفته بودم.
[آقای یحیی آل اسحاق]، وزیر بازرگانی آمد و در مورد تعرفه‌های در دستور دولت توضیح داد. در جلسه هیأت دولت شرکت کردم. بحث در مورد تعرفه‌های جدید بود. تصویب آن را به تصویب لایحه دولت در مجلس موکول کردیم.
[1] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «در تاریخ ما، هفدهم شهریور از روزهای بسیار مؤثر در پیروزی انقلاب است. ما آن موقع از داخل زندان، شاهد مسائل جاری کشور بودیم. بعد از آن‌که راهپیمایی‌های عظیم شروع شد و رژیم پهلوی، احساس کرد مردم یکپارچه به صحنه می‌آیند و رژیم آنها می‌شکند، سیاستشان این شد که مثل پانزده خرداد، زهرچشمی از مردم بگیرند. در پانزده خرداد با حرکت امام، مردم وارد صحنه شده بودند، اما سرکوب شدیدی که رژیم پهلوی کرد، مردم احساس کردند که آمادگی ادامه کار را به این صورت ندارند و مدتی مبارزه به صورت دیگری ادامه پیدا کرد، تا دوباره رسیدیم به هفده شهریور سال موعود که دوباره اوج کار بود. مردم آماده شده بودند و رژیم کشتار بسیار بی‌رحمانه‌ای را در میدان ژاله آن روز و میدان شهدای امروز انجام داد که عمل‌اش خیلی شنیع بود؛ آن قدر شنیع بود که در جامعه چنین تصور وجود داشت که بعید است سرباز ایرانی بتواند چنین کشتاری بکند و این کار اسراییلی‌ها وآمریکایی‌ها بوده که مردم را چنین به گلوله بستند.» رجوع‌کنید ← کتاب«هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های سال 1372، دفتر نشر معارف انقلاب،1394.