خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1372 / کتاب «صلابت سازندگی»
پنجشنبه 21 مرداد 1372 | 23 صفر 1414 12 آگوست 1993
گروهی از پزشکان پیوند قلب به یک کودک آمدند. دکتر [حسن] عارفی گزارش داد و من تشویقشان کردم.[1] از خانمی که قلب همسرش را که در تصادف مرگ مغزی شده،
اهدا کرده بود، تشکر کردم. این خانم، خواهر تیمسار شهید [ابوالحسن] خرمرودی است؛ با آنها عکس برداشتیم.
آقای سید حسن نصرالله، رهبر حزب‌الله لبنان و همراهان آمدند. گزارش درگیری‌های اخیر لبنان و مقدار خرابی‌ها و تلفات را داد و تحلیلی از اسراییل ارائه کرد؛ این حمله را ناکام می‌دانند و نگران درگیری با ارتش لبنان و ضدیت امل و شخص نبیه‌بری هستند و امیدشان به سوریه است. خواستند با سوریه، روابط گرم بماند. نیاز به پول و سلاح دارند. گفتم مواظب باشند که مقروض نشوند و کاری بیش از حد قدرتشان شروع نکنند و مواظب باشند با امل درگیر نشوند.
آقای [عطاالله] مهاجرانی، [معاون پارلمانی و حقوقی رئیس جمهور]، برای مذاکره جهت نحوه مذاکرات و ساختار مجلس در مورد کابینه آمد. گروهی از محققان مؤسسه تحقیقات جهاد نور آمدند، ادعاهای زیادی دارند که به نظرم امکان آن را ندارند؛ تشویقشان کردم.
ظهر به سد لتیان رفتیم. بچه‌ها هم آمده بودند. وقت به استراحت و مطالعه و شنا و پیاده روی گذشت.
[1] - آقای هاشمی با اشاره به ضریب هوشی بالای جوانان ایرانی در بین کشورهای جهان گفت: «با توجه به وجود یک چنین سرمایه عظیمی در کشور باید از معلومات و تجارب دانشمندان و محققان بیش از گذشته استفاده شود و تلاش مسئولان بویژه در برنامه پنج ساله دوم این است که زمینه فعالیت گسترده‌تر کادر مجرب علمی کشور را در زمینه‌های مختلف بویژه پیشرفت علوم پزشکی و بهداشتی فراهم کنند. شرایط زمانی جوامع بشری در استفاده از علوم و تکنولوژی به‌منظور پیشرفت و ترقی، بسیار حساس است. جامعه ما نیازمند نیروهای متخصص، تحصیلکرده و فنی سطح بالایی است که با عشق و علاقه و نیت خالص وارد عرصه‌های کار و اجتماع شوند و احساس کمبود امکانات و ابزار احتمالی را با همت و تلاش خود جبران کنند تا با اراده آنان و کمک سایر اقشار مردم مرحله حساس کنونی را با موفقیت پشت سر بگذاریم. بدترین خسارت برای یک کشور این است که نتواند از نیروهای علمی خود استفاده کافی و به‌موقع را ببرد. هیچ سرمایه‌ای ارزشمندتر از نیروهای علمی و فنی متعهد یک کشور نیست و دانشمندان به عنوان یک عنصر خلاق، با تربیت صدها استعداد تشنه علم و دانش که هر یک از آنها استعدادهای دیگری را بارور می‌کنند، سرمایه‌ای بی‌انتها و جاودانه است و این حالت تصاعدی همواره در ارتقای سطح علمی و پیشرفت و ترقی ( یک کشور حفظ می‌شود.» رجوع‌کنید ← کتاب«هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های سال 1372، دفتر نشر معارف انقلاب، 1394.