یکشنبه 27 تیر 1372  |27 محرم 1414 18 ژوئن 1993

در گزارش‌ها توافق رئیس جمهور و نخست وزیر پاکستان با پادرمیانی فرمانده ارتش برای استعفا و انحلال مجلس و انجام انتخابات است که ظاهراً با فشار ارتش این بن‏بست شکسته و کار کم سابقه‌ای انجام شده است.

ساعت هشت ونیم به دفترم رسیدم. ساعت ده صبح، ورزشکاران جانباز که از مسابقات معلولان جنگ در انگلستان برگشته‌اند، آمدند. نایب قهرمان جهان شده‌اند و مدال‌های فراوانی آورده‌اند. خیلی تشویقشان کردم[1] و هدیه دادم و با آنها عکس گرفتیم. دکتر [حسن] غفوری‌فرد، [رییس سازمان تربیت بدنی] هم گزارش داد.

آقای [محمد] امامی کاشانی آمد. برای رفع موانع انجام تجارت پُرسود با عراق و برای حمایت از کودکان عقب مانده استمداد کرد. مشکل کار را گفتم که خطر اتهام نقض مقررات سازمان ملل در مورد عراق است و آمریکا پیگیری می‌کند؛ توصیه کردم که شورای نگهبان در خصوص لایحه مناطق آزاد سخت‌گیری نکند.

آقای [جلیل] بشارتی، رییس دفتر امور مناطق محروم آمد و گزارش کار داد و برای سفر تبریز همراه با رهبری نظر خواست. آقای [صباح] زنگنه، نماینده‌مان در سازمان کنفرانس اسلامی آمد و گزارش کار داد.

دکتر [حسن] حبیبی آمد. گزارش سفر به سیستان و بلوچستان را داد و دربارة کابینه آینده مذاکره کردیم. آقای ملک‌جعفری، مسئول حراست نهاد آمد و گزارش کار داد.

عصر در جلسه هیأت دولت شرکت کردم. با وزیران در مورد کابینه آینده صحبت کردم. دو فرض خاص مطرح کردم 1 - بردن کابینه به مجلس بدون تفاهم قبلی با مجلس 2 - تفاهم قبلی با مجلس که مستلزم حذف بعضی از وزرا خواهد بود که اکثراً دومی را ترجیح دادند.

 شب آیت ‌الله خامنه‌ای میهمانم بودند. دربارة تأسیس روزنامه برای دولت، مسائل تاجیکستان در رابطه با آشتی ملی، جواب پیام آمریکا از طریق سفارت سوییس، مسأله واحدهای درس معارف اسلامی در برنامه دانشگاه‌ها و ترکیب کابینه آینده مذاکره کردیم و تفاهم داشتیم. ساعت دوازده شب اخبار رادیو را گرفتم و خوابیدم.