خاطرات روزانه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی؛ سال 1370؛ کتاب سازندگی و شکوفایی

چهارشنبه 22 خرداد |  28 ذیقعده 1411 12 ژوئن 1991

 ساعت نُه صبح، آقای کورت والدهایم و همراهان آمدند. به او اطلاع دادم که آمریکا از طریق [سفیر سوییس]، حافظ منافع‌اش در ایران، اطلاع داده است که هیچ دولتی نماینده آمریکا نیست که درباره گروگان‌ها صحبت کنند و لابد منظورش شما هستید؛ خیلی ناراحت شد و تقاضا کرد که مخفی و سرّی بماند.

 وقتی شنید، رادیو اسراییل هم دیشب گفته است که آمریکا به والدهایم اطلاع داده که از سوی آن‌ها صحبت نکند، بیشتر ناراحت شد و گفت آن‌ها از فرط کینه، ترجیح می‌دهند اتباع‌شان در اسارت بمانند، اما به‌دست او آزاد نشوند.

با هم در مصاحبه مطبوعاتی شرکت کردیم و به سئوالات پاسخ دادیم.[1] در جواب دادن به سئوالات دستپاچه می‌شد. بعد از مصاحبه، از آرامش من اظهار تعجب کرد.[2] به نظر می‌رسد از صهیونیست‌ها و آمریکاییان واهمه دارد. با هم به فرودگاه [مهرآباد] رفتیم و پس از مراسم بدرقه، به هواپیمای‌شان رفتند و به سوی سوریه پرواز کردند.

به دفترم برگشتم و کارها را انجام دادم. عصر در جلسه هیئت دولت شرکت کردم و شب به خانه آمدم.