خاطرات روزانه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی؛ سال 1370؛ کتاب سازندگی و شکوفایی
سه‌شنبه 14 خرداد | 20 ذیقعده 1411 4 ژوئن 1991
ساعت ده صبح با هلی‌کوپتر به مرقد امام رفتیم. عفت هم آمد. یاسر دیروز به رفسنجان رفته است. فاطی و بچه‌ها هم به رفسنجان و فائزه به شمال رفته اند. محسن هم به سوی شمال رفته بود که به خاطر شلوغی جاده برگشته است.
در مرقد امام، آیت‌الله خامنه‌ای صحبت کردند و برگشتیم. هلی‌کوپتر در حیاط منزل نیمه ساز فاطمه پهلوی، روی تپه‌ای کنار کاشانک نشست. این مکان در اختیار بنیاد مستضعفان است و به درد مهمان‌سرای دولت می‌خورد.
ظهر در خانه تنهایی غذا خوردم. عفت ناهار را در مرقد امام مانده بود. عصر گزارش‌ها را خواندم و پیامی به مناسبت روز جهانی محیط‌زیست آماده کردم.[1]
[1] - در این پیام آمده است: «زمین با منابع سرشار ولی محدودش، تنها برای استفاده یک یا چند نسل خلق نشده، بلکه امانتی است در اختیار هر نسل که با استفاده و احیاء و حفظ آن به نسل های بعدی برسد. نسل کنونی آن‌گونه که شایسته است، توجهی به بهره‌وری معقول و احیاء و حفاظت این امانت خداوند ندارد و امروزه با معضلاتی روبروست که از نظر عمق، وسعت و پیچیدگی قابل قیاس با مشکلات تاریخ گذشته زندگی بشر نمی باشد. ما به سهم خود سعی می‌کنیم در برنامه های دولت، مسایل زیست محیطی را بر مبنای موازین اعتقادی خودمان که در اصل 50 قانون اساسی نیز به آن تصریح شده است، رعایت کنیم.»