خاطرات روزانه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی؛ سال 1370؛ کتاب سازندگی و شکوفایی

شنبه 5 بهمن |  19 رجب 1412 25 ژانویه 1992

در الجزایر، فشار بر جبهه نجات اسلامی و مقاومت آن‌ها ادامه دارد. [آقای غلامرضا آقازاده]، وزیر نفت آمد. راجع به سیاست اوپک و مذاکره با عربستان سعودی برای بالا بردن قیمت نفت گفت. پیشنهاد من این است که نامه‌ای به فهد، [پادشاه عربستان سعودی] بنویسم و او را از تولید زیاد و اشباع بازار که منجر به سقوط قیمت نفت شده است، برحذر دارم. او معتقد است این را به مرحله بعد از مذاکرات وزیران بگذاریم.

[آقای غلامرضا شافعی]، وزیر تعاون آمد. گزارش اقدامات برای تمرکز تعاونی‌ها را داد و برای بالا بردن نقدینگی تعاونی‌های مصرف استمداد کرد. دکتر هاشمی [گلپایگانی] برای دستور شورای عالی انقلاب فرهنگی آمد.

جمعی از نمایندگان رادیکال و چند نفر از وزیران که برای ایجاد تفاهم و رفع تشنج تلاش می‌کنند، ضمن گزارش اقدامات، از حذف بعضی از تندروها از سوی شورای نگهبان و یا دادگاه‌ها و خطی بودن اعضای هیأت‌های نظارت شورای نگهبان اظهار نگرانی کردند. متقابلاً از اظهارات بعضی از رادیکال‌ها که به حساب همه آن‌ها گذاشته خواهد شد و تندروی‌هایشان صحبت کردیم. قرار شد تلاش‌ها برای کم کردن تشنج‌ها ادامه یابد.

ظهر فاطی و خانم [شهلا] حبیبی[1] برای گرفتن قول شرکت در مراسم افتتاح سمینار تشخّص زن آمدند. عصر آقای [عبدالسلام] جلّود، مرد شماره دو لیبی آمد. گزارشی از سفر اخیر خود به چند کشور که برای مقابله با خطر تهاجم آمریکا و فرانسه و انگلیس انجام داده و عدم اخذ نتیجه ملموس داد و از ما خواست که برای رفع خطر بیشتر کمک کنیم؛ مثلاً برای تظاهرات مردمی و اجتماع نهضت‌های اسلامی در لیبی یا تهران و اعلان امکان ضربه زدن به منافع آن‌ها در سراسر جهان و اقداماتی از این قبیل کمک کنیم.

 به او گفتم با حوادث الجزایر و سودان و جنوب شوروی و مشکل عراق برای آمریکا، خطر برای لیبی کمتر شده است؛ خواستم که به سودان و مسلمانان الجزایر کمک شود که خطر تقسیم شود. وعدة حمایت دادم، ولی نه به صورتی که او می‌خواهد. موافقت کردم که در کمک به جمهوری مسلمان نشین شوروی، با ما شریک باشند و کمک کنند. قرار شد کمک‌شان را به سودان ادامه دهند. تا ساعت هفت کارها را انجام دادم و به خانه آمدم.