سه‌شنبه 12 شهریور  |  23 صفر 1412 3 سپتامبر 1991

تا ساعت ده صبح کار کردم. شب‌هایی که در دفترم می‌مانم، به خاطر حضور از اول صبح، وقت بیشتری برای کار دارم و رفت و آمد وقتم را نمی‌گیرد.

دانش‌آموزان شاهد آمدند. مسئول‌شان گزارش تحصیلی را داد و من هم صحبتی تشویق‌آمیز نمودم.[1] علی‌رغم امکانات فراوان بنیاد شهید و گرفتن مدارس خوب کشور، از کمبود امکانات گفتند.

آقای [سید رضا] زواره‌ای، [رئیس سازمان ثبت اسناد و املاک] آمد. گزارش سفر به اروپا برای طرح کاداستر [= نقشه برداری ثبتی] را داد. مطابق معمول مقداری انتقاد نمود. از مماشات من با تندرو‌ها و از سوءاستفادة آن‌ها از امکانات دولت برای کارشکنی، اظهار نگرانی کرد.

 آقای [محمدتقی] مصباح یزدی با همکارانش در بنیاد امام باقر (ع) آمدند. برای اعزام طلاب به خارج، ساخت مدرسه و رسمیت یافتن موسسه استمداد کردند؛ قول کمک و حواله مصالح دولتی برای ساختمان دادم. [آقای محمد سعیدی کیا]، وزیر راه و ترابری آمد. گزارشی از وضع حمل و نقل و مشکلات اجرای طرح‌ها داد و کمک خواست. ظهر بچه‌ها هم آمدند؛ با هم غذا خوردیم.

عصر شورای عالی امنیت ملی جلسه داشت. بررسی اوضاع شوروی در دستور بود؛ موارد بااهمیت را ارزیابی کردیم. برنامه توسعه روابط با جمهوری‌های مسلمان‌نشین [آسیای میانه] تعیین شد. خبری که موضع‌مان را نشان می‌دهد، آماده کردیم. قرار شد هیأت‌هایی برای ملاقات با گورباچف به مسکو و سپس به جمهوری‌ها، برای شناخت امکانات و نیازهای‌شان و راه‌های توسعه همکاری‌ها اعزام کنیم.

دکتر [حسن] روحانی، [دبیر شورای عالی امنیت ملی]، به دفتر آمد و درباره ضرورت پیگیری جدی‌تر مسئله آتش سوزی‌ها گفت؛ احتمال عمدی بودن می‌رود، گرچه هنوز دلیل نداریم.

 شب در دفترم ماندم چون عفت هنوز بستری است. درد دارد و نگران است؛ گرچه دکترها نگرانی ندارند و سطحی می‌دانند.