شنبه 29 تیر | 8 محرم 1412 20 جولای 1991
ساعت هشت و نیم صبح به دفترم رفتم. کارهای مانده روزهای سفر را تا ساعت ده انجام دادم. در گزارشها، توافق سوریه و عربستان سعودی بر سرآمادگی رفع بایکوت اسراییل، در صورت خودداری اسراییل از ادامه شهرکسازی در اراضی اشغالی، جلب نظر میکند. این عقبگرد، با تلاش آمریکا بهدست آمده است، ولی ظاهراً اسراییل آماده پذیرش این وضع نیست.
[آقای محمدعلی نجفی]، وزیرآموزش و پرورش، همراه مدیران مدارس رزمندگان آمدند. بعد از روضه خوانی، گزارش دادند و من صحبت کردم.[1] آقای [علیاکبر] آشتیانی آمد. از رهبری و وزیر کشور، به خاطر حذف او از مسئولیت عقیدتی سیاسی ژاندارمری گله داشت و برای ادای قرضهای زمان مسئولیت، کمک خواست.
آقای [محمد] غرضی، [وزیر پست و تلگراف و تلفن] با همراهان آمدند. طرح کامپیوتری کردن انتخابات را ارایه دادند. به منظور سرعت و صحت انتخابات ابداع شده و بناست در دولت مطرح شود.
عصر آقایان دکتر ولایتی و [محمود] واعظی آمدند. جواب نامه ولایتی به میتران [رئیسجمهور فرانسه] را خواندند؛ تأیید کردم که بفرستند. درباره کمک به آزادی گروگانها بحث و قرار شد در آزادی آنها در مقابل آزادی اسرای لبنانی از اسراییل تسریع شود؛ با کمی فاصله.
دکتر [حسن] روحانی، [دبیر شورایعالی امنیت ملی] آمد. درباره متن موافقتنامه حل و فصل دعاوی ما با فرانسه و نامههای وزرای امورخارجه مذاکره شد. پیشنهادهایی درخصوص مقابله با تبلیغات گمراهکننده رادیکالها داشت و نیز برای انتخابات مجلس.
عصر به ملاقات رهبری رفتم. درباره نتایج طرح صلح آمریکا و آینده عراق مذاکره شد و وضع استان چهارمحال و بختیاری را گفتم. در مراسم روضه ایشان شرکت کردم. به خانه آمدم. کسی در خانه نبود. شام حاضری خوردم و خوابیدم.
[1] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «من در طول جنگ تحمیلی شجاعتهای شما را از نزدیک میدیدم و بهاین فکر بودم که افرادی اینگونه خالصانه و بدون توجه به تحصیل و شغل و خانواده و آینده خود، حماسههای شهادت و فداکاری میآفرینند، در حالی که افراد دیگری بدون اطلاع از مسائل جبهه، سرگرم کار و تحصیل و یا جمعآوری ثروت بودند و یا لااقل خود را بهخطر نمیانداختند. برای حفظ آینده مادی نیروهای مخلص، طرحی لازم بود تا آنان احساس غبن نکنند، زیرا آنان از نظر معنوی به معنای واقعی پیروز بودند و تکلیف خود را انجام داده بودند. عقبماندگیهای احتمالی ایثارگران عزیز، بهمعنای زیان نظام و جامعه است. ما در دوران خدمت در مجلس شورای اسلامی، از هر طرح و لایحهای برای ایثارگران در زمینه اعطای تسهیلات گوناگون آموزشی، اختصاص درصدی از سهمیه دانشگاهها بهآنان و یا امتیازاتی نظیر اعطای وام و واگذاری زمین، دفاع میکردیم و مجلس نیز این طرحها و لوایح را تصویب میکرد. در دوران تصدی بهعنوان مسئول اجرایی کشور، آییننامههایی تدوین شده که این سهمیهها ضمانت شود تا بخشی از دین جامعه را بهایثارگران بازگردانیم. ایثارگران با پشتوانه تحصیل در دانشگاههای جنگ و کسب معنویت، در تحصیلات خود نسبت به گذشته وضع بهتری خواهند داشت. شما مشکل ایثارگران را بهتر میدانید و میبایستی عقبماندگیهای تحصیل رزمندگان، جانبازان و آزادگان عزیز را هر چه سریعتر جبران کنید تا آنان احساس عقبماندگی نکنند. این کمترین مسئولیتی است که جامعه در قبال ایثارگران دارد و بهنظر ما تکلیف شرعی، قانونی و وجدانی مردم است که این امتیازات را به ایثارگران بدهند و حتی افراد بیتفاوت کشور نیز از این امر استقبال میکنند.» رجوعکنید← کتاب «هاشمیرفسنجانی، سخنرانیهایسال 1370»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1392.