[1] - آقای هاشمی، خطبه اول نمازجمعه را به ماه محرم و عاشورا اختصاص داد و تحلیلی از نهضت‌کربلا به نمازگزاران ارایه کرد. در خطبه دوم، دربارة خلع سلاح بین‌المللی، صلح خاورمیانه و همچنین مسایل داخلی مطالبی بیان شد. در بخشی از خطبه دوم، در خصوص ضرورت احتراز از تعمیق اختلافات داخلی و لزوم اتحاد و همبستگی نیروهای انقلاب، چنین آمده است: «رهبری دردمندانه گفتند که «من این مسایل را جرم می دانم و اینها بی‌جواب نمی تواند بماند.» در این مقطع و با این شرایط حرف زدن، مساله روشن است. ما حالا هر چقدر خودمان فکری، راهی و کاری داریم و آن را انجام می دهیم، یک مساله است و مساله دیگر این است که ما در مقابل این شرایط بسیار مبهم دنیا، [باید مراقب باشیم]؛ البته شاید خطری متوجه ما نباشد و زنگ خطر را به آن صورت من اعلام نمی‌کنم و شاید فهمیده باشند که ایران سنگر ثبات منطقه است، ولی نمی شود خوش بین بود؛ آدم با حُسن ظن با این مساله برخورد می‌کند، ولی یک وقت می‌بیند که خطر بیخ گوشش آمد. لذا ما باید کاملاً هوشیار باشیم. با هوشیاری راه خودمان را ادامه دهیم. بهانه به دست دشمنان ندهیم و در میان خودمان، اتحادمان را حفظ کنیم که من متاسفانه احساس می‌کنم یک چنین شرایطی، گاهی می خواهد در کشور نقض شود که رهبری هشدار می دهند و ما هم تذکر می‌دهیم. البته نوعاً هم همه کسانی که دست اندرکار هستند، حُسن نیت دارند و با یکدیگر می خواهند کار کنند و این‌طور هم نیست که من به صورت مشکل جدی که نظام دارد، آن را مطرح کنم؛ واقعاً ما مشکل نداریم، اما وظیفه ماست که هشدار بدهیم و ملت را هوشیار کنیم. ممکن است بعضی‌ها حرف ما را قبول نکنند و به راه خودشان ادامه دهند، ولی مردم لااقل بفهمند و واکسینه شوند. ما ادلة زیادی داریم که آنها می خواهند بین ما تفرقه بیاندازند. واقعاً الان استراتژی دشمنان انقلاب، این است که ایران را دچار تفرقه کنند.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی‌رفسنجانی، خطبه‌های جمعه سال 1370»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1392.