خاطرات روزانه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1364/ کتاب «امید و دلواپسی»

دوشنبه 5 فروردین 1364   3 رجب 1405   25 MARCH 1985

    ساعت پنج صبح، با صدای شکستن دیوار صوتی تهران توسط هواپیماهای عراق و شلیک ضدهوایی‏ها بیدار شدم. حدس زدم که موشک ما به بغداد اصابت کرده است. اخوی محمد [رئیس سازمان صداوسیما]، تلفنی اطلاع داد که خبرگزاری فرانسه اعلام کرده که انفجار مهیبی بغداد را لرزانده است. او ضمناً اطلاع داد که هواپیماهای عراقی بمب‏های خود را در بیابان‏های اطراف تهران ریخته و فرار کرده‏اند. عراق برای اولین بار اعتراف کرد که ایران موشک در اختیار دارد.

    پیش از ظهر، احمدآقا آمد و گفت که بعضی از رسانه‏ها گفته‏اند، آمریکا به خاطر گروگانی که در دست مردم لبنان دارد، تحت فشار است و مایل است که برای حل مشکل، از ایران استمداد کند. اگر چه ما گروگان‏گیرها را نمی‏شناسیم، اما گفتم که اگر چنین درخواستی شد، درباره آن و راهکار ممکن مشورت می‏کنیم.

    درباره [گرفتن] امکانات از شوروی مذاکره کردیم و از آقای رفیق‏دوست خواستیم که اقدام کند. ایشان نیز اطلاع داد که سفیر روس از این مسأله خیلی خوشحال شده است.

    از وزیر خارجه خواستم که درباره تمایل ما به خودداری از حمله موشکی به شهرها تبلیغات کند. فردی اطلاع داد که به اظهار خانم سودابه سدیفی، عربستان سعودی از طریق آقای [علیرضا]نوبری تلاش کرده است که بداند، آیا ما به سقوط صدام اکتفا می‏کنیم یا بیشتر از آن را می‏خواهیم. پس از مشورت به این نظر رسیدیم که به او جواب ندهیم. او همچنین مدعی است که بنی‏صدر دچار کسالت روانی شده است.

    آقای صیاد[شیرازی] را احضار کردم که برنامه‏اش را توضیح بدهد؛ قرار شد که فردا بیاید. گزارشها را آوردند. امروز، عراق به چند شهر حمله هوایی کرده، ولی موفقیتی نداشته است. به [پایانه نفتی در جزیره] خارک هم حمله کرده است و گویا دو یا سه هواپیمایش ساقط شده است. احمدآقا پیشنهاد کرد که حمله به بصره را شروع کنیم. آقای خامنه‏ای گفتند که بهتر است تا فردا صبر کنیم. آخر شب تلفن به هتل محل اقامت عفت و بچه‏ها در مدینه وصل شد و احوالشان را پرسیدم؛ خوب و راضی بودند.