پنجشنبه 6 اردیبهشت 1363

    تمام روز در منزل بودم و بیشتر به مطالعه پرداختم. صبح زود، از نخست وزیری اطلاع دادند که دیشب، عراقیها یک کشتی بزرگ نفتکش سیصدوچهل هزار تنی [به نام "سفینه‏العرمات"] - متعلق به عربستان سعودی و در اجاره کره جنوبی را - که از خارک نفت گرفته بود، در 250 کیلومتری جنوب شرقی خارک زده‏اند. کشتی آتش گرفته، ولی سرنشینانش به جز یک نفر نجات پیدا کرده‏اند. از نیروی دریائی هم شکایت داشتند که به سرعت برای نجات و اطفاء حریق اقدام نکرده است؛ در این باره از دفتر مشاورت امام [در ارتش]، توضیح خواستم. گفتند، امکان پرواز با هلی‏کوپتر در شب را ندارند.

    مرحله خطرناکی پیش آمده. سیاست عراق، این است که پای کشورهای دیگر را به میان آورد و برای نجات خودش، جنگ را در منطقه گسترش دهد. احمد آقا آمد؛ در همین باره صحبت شد. نظر من این است که برای نشان دادن عکس‏العمل، باید همه جوانب را بررسی کنیم؛ چون عراقیها اینجا کشتی ندارند.

    در کشورهای هلند، آلمان، انگلستان، اتریش و فرانسه، عناصر ضدانقلاب، لحظاتی نمایندگی‏های ما را اشغال کرده‏اند؛ حرکت‏های ضعیف و بی‏محتوائی بوده است و بیشتر آنها دستگیر شده‏اند.