خاطرات روزانه آیت الله هاشمی رفسنجانی سال 1363- کتاب به سوی سرنوشت

    در منزل تنها بودم. عفت و بچه ‏ها به رفسنجان رفته‏اند. فائزه هم به منزل خودش رفته است. بعد از نماز صبح، به کارهای عقب مانده پرداختم.

    از آقایان [میرحسین موسوی] نخست وزیر و [آیت‏الله موسوی اردبیلی] رئیس دیوان‏عالی کشور و [آیت‏الله خامنه‏ای] رئیس جمهور، تلفنی دعوت کردم که شب برای صرف شام به منزل ما بیایند؛ احمد آقا هم در تهران نبود.

    فرماندهان ارتش، می‏خواستند برای عید دیدنی بیایند؛ گفتم برنامه دیدار برای آنها تنظیم می‏کنم. آقایان [سیدمحمد موسوی] خوئینی‏ها و [مصطفی] کفاش‏زاده آمدند. آقای خوئینی‏ها از برنامه حج آینده گفت و اینکه اعلام کرده‏ایم، یکصدو پنجاه هزار نفر را به حج می‏بریم و عربستان سعودی پذیرفته است. امّا شرکت هواپیمائی هما می‏گوید، احتیاج به چهار هواپیمایِ بزرگ دیگر دارد که مشکل می‏شود برای آن زمان، تهیه کرد؛ چه اجاره و چه خرید. گفتم باید قاطعانه خواست که اجرا شود و اگر هواپیما به دست نیامد، برنامه پروازهای عادی را تغییر بدهند. راجع به جنگ هم بحث شد. ایشان گفت، شایعه شهدای فراوان در جنگ، هنوز هم در میان مردم قوت دارد و تبلیغات دشمنان و سم‏پاشی ضدانقلاب، اثر خود را کرده است.

    عصر هم آقای توسلی آمد و راجع به نامزدی آقای [فضل‏الله]محلاتی [نماینده امام در سپاه] - که حزب [جمهوری اسلامی] او را نپذیرفته است - صحبت شد.

    شب آقایان خامنه‏ای، موسوی اردبیلی و مهندس [میرحسین] موسوی آمدند. راجع به استفاده عراق از اسلحه شیمیائی بحث شد و درباره تهیه امکانات برای مقابله به مثل - با مراعات تبلیغات مناسب - مذاکره کردیم. تأکید شد که در وضع موجود، کار تبلیغاتی بیشتری انجام شود. با توجه به امکان اینکه روسها، بمب‏های شیمیائی به عراق داده باشند، قرار شد روابط را خیلی تیره نکنیم. اعزام خبرنگاران خارجی به جزایر مجنون هم تصویب شد؛ سپاه [با این عمل] موافق نیست. در مورد آزاد کردن زندانیان بیشتر هم به قوه قضائیه تأکید شد. مهندس موسوی [نخست وزیر] از پیشرفت و رشد صنایع در سال گذشته - در حدود 23درصد - راضی است.

    چون خانواده در منزل نبودند، برای شام از بیرون چلوکباب آوردند و آقا جلال هم پذیرایی می‏کرد. در جبهه دیشب موفق به زدن خاکریزهای مورد نظر شده‏اند و تلاش عراق را برای جلوگیری از آن، خنثی کرده‏اند. عراقی‏ها هم امروز از اسلحه شیمیائی، زیاد استفاده کرده‏اند؛ گلوله‏ های سمی را با توپ می‏اندازند.