بعداز آسیب دیدن آقای خامنه ‏ای، امام من را مأمور اقامه نماز جمعه فرموده ‏اند. برای‏ برگزاری نماز جمعه از تحریرالوسیله قدری مسائل نماز جمعه را مطالعه نمودم. سپس به‏ ملاقات آقای خامنه‏ ای به بیمارستان رفتم. برخلاف انتظار، ایشان را بی حال دیدم. معلوم شددیشب ریه ‏های ایشان را مایعات ناشی از تزریق خون، زیاد ناراحت کرده و تنفس مصنوعی به ‏ایشان می‏ دهند، دکترها اطمینان دادند که خطری در پیش نیست و در این گونه موارد، چنین‏ وضعیتی طبیعی است. ساعت ده به مجلس رفتم. آقای انصاری نماینده نیشابور آمد و در مقابل مزاحمت هائی که‏ علیه ایشان در نیشابور از طرف بعضی از مردم شده استمداد می‏ کرد، معتقد بود که حزب[جمهوری اسلامی] محرک است.  آقای دکتر [علی اکبر]ولایتی آمد و درباره کمیسیون پزشکی که برای امام تنظیم شده،صحبت کرد. قرار شد با دکتر [حسن]عارفی در میان بگذارد.  ستاد نماز جمعه، تماس گرفت و برنامه تنظیم شد. با آقای مهدوی [کنی]وزیر کشور وکمیسیون امور داخلی درباره قانون انتخابات مجلس و ریاست جمهوری بحث ها و کارهایی‏ داشتیم. عصر به جلسه فاتحه حزب جمهوری اسلامی، برای شهدای انفجار بمب در دفتر مرکزی‏حزب رفتم. گفته شد که تعداد شهدا دو سه نفر بیشتر از هفتادودو نفر است، ولی قرار شد به‏ خاطر اعتبار و ارزش عدد هفتادودو و شباهت آن با شهدای کربلا و جا افتادن آن، عوض نشود. ملاقاتی با رهبران جمعیت امل لبنان داشتم. اظهار حمایت کردند و کمک خواستند. سپس ‏با کارمندان سازمان پژوهش های علمی و صنعتی که مشکلات اداری و مالی داشتند [ملاقات‏کردم]. شب زودتر به خانه آمدم و برای اینکه، سحر بایستی برای روزه گرفتن، بیدار شویم، شام‏ سبکی خوردم و خوابیدم.