چهارشنبه ۲۶ آذر ۱۳۷۶//۱۶ شعبان ۱۴۱۸ // ۱۷ دسامبر ۱۹۹۷

 بعد از نماز صبح وگرفتن اخبار، ساعتی در ساحل دریا قدم زدم. ماهی‌ها و خرچنگ‌های زیادی به کنار ساحل آمده بودند. در حالت جزر، قسمت‌هایی از کف دریا را که معمولاً زیر آب است، مخصوصاً مرجان‌ها را تماشا کردم.

آقای یزدان‌پناه، ساعت ده آمد. برای بازدید از منطقه صنعتی و طرح کشاورزی و بعضی از طرح‌های مسکن و شهری رفتیم. کارخانه خودروسازی سینا را دیدم که در دست ساخت است؛ گفتند تأخیر دارد. اولین سری خودرو با ۶۱ درصد ساخت داخل تولید می‌شود. کارخانه‌های کوچک تولید ماژیک و نوشت افزار، مونتاژ تلویزیون سونی، تولید کفش، سندبلاست بلور و صنایع چوب را دیدیم. سپس طرح کشاورزی هایدرو پونیک^[1] را که زیر پلاستیک و بدون خاک، خیار و کاهو و طالبی تولید می‌کند- در حدود هفت هزار مترمربع - بازدیدکردیم.

در مسجد حضرت امیر (ع) نماز خواندیم. اطراف مسجد، باغچه‌های وسیع گل است و با صفاست. در رستوران میرمُهنّا ناهار خوردیم. آقای طالب، امام‌جمعه [کیش] آمد. از شورای سیاستگذاری ائمه‌جمعه شکایت داشت که به خاطر عدم خط و خطوطش در انتخابات، ایشان را از میناب به کیش منتقل کرده‌اند و از خدمات وسیعش در میناب گفت.

بازتاب بازداشت دکتر [ابراهیم] یزدی، [دبیرکل نهضت آزادی] در رسانه‌های غربی وسیع است و آن را تبلور مبارزه میان ولایت فقیه و رئیس‌جمهور می‌دانند. شب، شام را میهمان سازمان عمران کیش در رستوران شاندیز بودیم؛ با ساختمان شاعرانه درکنار ساحل. متصدیان آن اهل شاندیز مشهد هستند و در آنجا هم رستوران دارند؛ غذاهای خوب بومی دارند و گران.

آقای رستگاری هم آمده بود. از برنامه برگزاری همایش جهانگردی برای رفع مشکلات جذب توریست برای کیش توضیحی داد و از من نظر خواست. آقایان طالب، امام جمعه و چند نفر دیگر از روحانیون کیش آمدند. از تأثیر منفی مسئله ثروت‌های بادآورده بر اقتصاد کشور و من جمله کیش انتقاد داشتند؛ کم‌کم قبح انتقاد به نظرات رهبری از بین می‌رود. گفتند کم‌کم در کیش، اهالی مهاجر از هر منطقه، برای خودشان هیأت و تشکل درست می‌کنند.