خاطرات روزانه آیت الله هاشمی رفسنجانی / سال ۱۳۷۶ / کتاب «سردار سازندگی»

پنج‌شنبه ۲۹ آبان ۱۳۷۶ // ۱۹ رجب ۱۴۱۸ // ۲۰ نوامبر ۱۹۹۷

دیشب آخر شب، آقای [محمد] یزدی، [رئیس قوه قضاییه]، تلفنی پیشنهادکردندکه من به جای ایشان، فردا نماز جمعه را اقامه‌کنم‌که راجع به نامه امام [در مورد آیت‌الله منتظری] و مسائل روز، تحلیل قابل قبولی ارائه دهم. گفتم، راجع به متن نامه و اظهارات امام در آن جلسه‌ای که من و رهبری و آقایان [ابراهیم] امینی و [علی] مشکینی و احمدآقا بودیم، باید گفت‌وگوی تازه‌ای با رهبری داشته باشیم و تأثیر نامه هم در چند روز آینده روشن شودکه اظهارخلافی در نماز جمعه از سوی من نشود.

امروز صبح آقای [احمد] جنتی، تلفنی همین را خواست‌که همان جواب را دادم و گفتم نامه امام دو نسخه داشت، یکی نزد احمدآقا ماند و دیگری در دست آیت‌الله منتظری است. نمی‌دانم این متنی‌که خوانده شد، از کجا به دست آمده و آیا متن کامل است، یا ناقص است؛ این را باید بفهمیم.

آیت‌الله خامنه‌ای، نظرشان این است‌که متن اظهارات تُند امام علیه آیت‌الله منتظری در آن جلسه، بهتر است گفته شود. من در خاطراتم این اظهارات را ننوشته‌ام، ولی ایشان عین بخشی از الفاظ امام را به یاد دارند.

عصر هم آقای طاها هاشمی، نماینده قم، تلفنی گزارش وضع قم را داد و خواست که نماز جمعه فردا را من اقامه‌کنم. شب هم آقای فلاح از وزارت اطلاعات آمد و وضع قم، علما و آیت‌الله منتظری را گفت. آخر شب محسن [هاشمی، مدیرعامل شرکت مترو] آمد و نتیجه بررسی‌ها و بازدید خودش را از وضع طرح مترو تهران و برنامه تکمیل [خطوط پنج، یک و دو] را گفت.

در اخبار، مسائل پاکستان و احتمال سقوط دولت نواز شریف توسط دستگاه قضایی‌که احتمالاً رئیس‌جمهور هم با آنها هماهنگ است و نیز آرام شدن بحران عراق، با عقب‌نشینی صدام با وساطت روسیه و پذیرش بازرسان آمریکایی، مورد توجه است؛ دور از انتظار هم نبود.