چهارشنبه 12 شهریور 1376 // 31 ربیع‌الثانی 1418 // 3 سپتامبر 1997

اعضای کمیسیون مشورتی شورای عالی انقلاب فرهنگی آمدند. آقای مخبر [دزفولی] گزارش داد و از حمایت من در تقویت کمیسیون قدردانی کرد و از احتمال تضعیف بعد از من اظهارنگرانی نمود. قرآنی به پاس حمایت‌ها و خدماتم هدیه کردند. من هم از خدمات خوب کارشناسی آنها قدردانی کردم.

آقای [حسین] موسویان، سفیرمان در آلمان آمد؛ ماه‌هاست در ایران سرگردانند. برای پذیرش شغلی دیگر مشورت کرد که گفتم باشد. بعد از ملاقات آقای [کمال] خرازی، [وزیر امورخارجه]، با وزرای امورخارجه اروپا در سازمان ملل، به خصوص علایمی از اظهارات وزیر امورخارجه ایتالیا داده شده - که می‌خواهند مشکل‌شان با ایران را حل کنند- احتمالاً با خاتمه دادن با خدمت سفیر آلمان که دیگر مسأله با تأخیر آمدن او و تبعیض منتفی باشد. ضمناً از اقدام آقای خرازی در تعویض معاونان ناراحت است. معتقد است، وزارت امورخارجه را [جناح] چپ‌کرده است. دیروز آقای [عباس] ملکی هم همین گله را داشت و به خصوص‌که حتی برنامه تودیع هم برایشان نگذاشته است.

آقای [عباس] آخوندی آمد و برای پذیرش مسئولیت ستاد اجرایی فرمان امام که از سوی دفتر رهبری پیشنهاد شده، مشورت کرد؛ خودش مایل نیست، به خصوص که اگر حکم رهبری نباشد. از شرایط جدید و از بی‌اطلاعی [آقای علی عبدالعلی‌زاده]، وزیر جدید مسکن و شهرسازی از سیاست‌های برنامه‌های مسکن، اظهار نگرانی کرد.

عصر آقای [علی] کریمی [قدوسی]، [قائم‌مقام تؤلیت] از آستان‌قدس [رضوی] آمد. از حمایت‌های مؤثر من از بودجه توسعه طرح نوسازی حرم مطهر قدردانی‌کرد و خواست که حمایت را ادامه بدهم. از احتمالات وضع کشور در شرایط جدید اظهارنگرانی‌کرد و از من خواست که برای حل مشکل، محور نیروهای متعهد و روحانیت باشم. گفتم مایلم بی‌طرف باشم و کنار، مگر اینکه وضع به جایی برسدکه احساس تکلیف‌کنم. آقای [محمد] رییسی از شهرکرد آمد و کلی از برنامه‌های سازندگی تعریف کرد. مصاحبه‌ای با صداوسیما برای سالگرد شهید [علی] قدوسی داشتم.[1]

امروز ساعت پنج و نیم صبح، بعد از نماز برای کوه‌نورودی تا کلَک‌چال رفتیم. [2]جمعی از دانش‌آموزان سمنانی آنجا مشغول خواندن زیارت عاشورا بودند. با آنها احوال‌پرسی کردم. ساعت هشت صبح به خانه برگشتیم. در ارتفاعات، باد و طوفان هم بود. در کلَک‌چال به خاطر کمی باران در سال‌جاری، برای اشجار و فضای سبز و استخر مشکل‌آب داشتند.

با اینکه سپاه و وزارت آموزش و پرورش، سال‌ها بر سر تصاحب آنجا نزاع داشته‌اند، اکنون در اختیار آموزش و پرورش است؛ به جز یک ساختمان کوچک که در دست سپاه است، ولی حضور و فعالیتی از آموزش و پرورش نیست و جای به این خوبی، بی‌رونق است. برج جالبی دارد که قبل از انقلاب ساخته شده و مشغول تعمیراند. برج نُه طبقه است و در هر طبقه‌ای، امکان داشتن خوابگاه و یا موزه وجود دارد. از پله‌های باریک تا بالای برج رفتم که بی‌خطر هم نبود و باعث وحشت و تعجب محافظان شده بود. روکار برج از سنگ‌های مربع و مستطیل کوچکی پوشیده شده که روی هر سنگ اسم یک واحد پیشاهنگی از سراسر کشور نوشته شده و مربوط به قبل از انقلاب است. نشان می‌دهد قبلاً اینجا پُررونق و موزه جالبی بوده است.