جمعه ۲۳ خرداد ۱۳۷۶// ۷ صفر ۱۴۱۸// ۱۳ ژوئن ۱۹۹۷

پیش از ظهر، برای خطبه‌های جمعه مطالعه کردم. در خطبه‌های جمعه، درباره قرآن و مسائل روز و سازندگی حرف زدم.^[1] عصر هم گزارش‌ها را خواندم. شب آقایان [سید محمد موسوی] خویینی‌ها، [محمدرضا] توسلی و [مهدی] کروبی آمدند. از مواضع من در انتخابات [ریاست‌جمهوری] تشکر کردند و از مواضع گذشته رهبری گله داشتند. گزارش ملاقات اخیرشان را با ایشان دادند و از نتیجه آن راضی نبودند. از احتمال کارشکنی‌ها و مزاحمت‌ها برای دولت آقای خاتمی، نگران‌اند. نظراتی برای راه‌های جلوگیری از اختلاف و مزاحمت ارائه نمودم و وعده کمک دادم. به تشکیل کابینه‌ای توصیه کردم که مشکلی برای دولت و مجلس نداشته باشد.

از وزارت امور خارجه اطلاع دادند که آقای [هلموت] کهل، [صدراعظم آلمان]، می‌خواهد آقای مولمان را به عنوان فرستاده ویژه، به ایران اعزام کند و می‌خواهد با آقای خاتمی مذاکره کند؛ موافقت کردم. آقای خاتمی، بعداً تلفنی در این باره مشورت کرد. گفتم خوب است، ولی نظر رهبری را هم بگیرد.