پنج‌شنبه 2 اسفند 1375 | 12 شوال 1417 // 20 فوریه 1997

 جمعی از سُفرا و مدیران وزارت امورخارجه که سمیناری برای آفریقا داشته‌اند، آمدند. دکتر ولایتی گزارش کار داد و من هم در اهمیت همکاری با آفریقا، کمک به صلح و آشتی و توسعه در آن قاره صحبت کردم.[1]

سپس آقای [حسین] شیخ‌الاسلام آمد. گزارش سفر به سودان و اوگاندا را داد که جهت بُردن پیام من، برای تحکیم آشتی دو کشور رفته بود. گفت، [یوری] موسوینی، [رئیس‌جمهور اوگاندا]، نصیحت کرده از اینکه ما برای امنیت زئیر هم اهمیت قایلیم، چون فکر می‌کند که نباید به شخصی مثل [موبوتو] سسه‌سوکو، [رئیس‌جمهور زئیر]، توجه داشته باشیم. سپس شورای عالی آفریقا جلسه داشت. گزارش‌ها دربارة پیشرفت کار توافق‌هایی که در سفر آفریقا داشتیم، مطرح شد؛ بد نیست. برای رفع موانع، تصمیم‌هایی گرفتیم.

عصر تا ساعت چهار، کارها را انجام دادم. از استخر استفاده کردم و به خانه آمدم. شب با آقای [امام‌علی] رحمان‌اُف، رییس‌جمهور تاجیکستان، تلفنی صحبت کردم؛ در مشهد است. جهت مذاکره با مخالفان، برای برنامه‌های اجرایی توافق‌های تهران، آمده است. دکتر ولایتی، [وزیر امورخارجه] هم آنجا است. قرار شد بعد از مذاکرات به تهران بیاید. این سفر به مشهد، برای مذاکره با آقای [سید] عبدالله نوری، [رهبر مخالفان تاجیکستان]، نشان ضعف و نیاز اوست.