خاطرات روزانه آیت الله هاشمی رفسنجانی / سال ۱۳۷۵/ کتاب سردار سازندگی

شنبه 13 مرداد 1375 | 17 ربیع‌الاول 1417 3 آگوست 1996

در خبرها، پیروزی رسول خادم در [مسابقات کشتی المپیک تابستانی ۱۹۹۶] آتلانتا و گرفتن مدال طلای المپیک و اجرای سرود ایران در قلب آمریکا، باعث خوشحالی شد. قبلاً با قضاوت غیرعادلانه داوران، حق [عباس] جدیدی ضایع شده بود و نیز در گزارش‌ها، مطرح شدن احتمال جدی نقش ایران در انفجار عربستان^[1]، حکایت از شیطنتی دارد. آقای دکتر ولایتی، [وزیر امور خارجه]، تلفنی خواست که با رهبری در مورد شروع تهدیدهای آمریکا و انتخاب راه علاج صحبت کنم.

برای مراسم عید میلاد پیغمبر (ص) به دفتر رهبری رفتیم. میهمان‌های هفته وحدت و سُفرای خارجی هم آمده بودند. در شعارها جمع زیادی تعمدی داشتند که من را هم با شعار معمول «خامنه‌ای زنده باد، هاشمی پاینده باد»، زیاد مطرح کنند. به نظرم رسید که مناسب نیست، در جلسه رهبری این‌گونه عمل شود. من با صحبت کوتاهی تبریک گفتم و ضمن شمردن افتخارات انقلاب، پیروزی [رسول] خادم در آتلانتا را به رخ آمریکایی‌ها کشیدم. بعد از بیست و هشت سال، مدال طلا در المپیک گرفته‌ایم. به آقای هاشمی‌طبا، [رئیس سازمان تربیت بدنی]، گفتم فکر هدیه‌ای برای او باشد.

به هر یک از محافظان و دفتری‌ها، هزار تومان عیدی دادم. به خانه آمدم. تا شب به استراحت و مطالعه گذشت. آقای [محمدرضا] توسلی آمد؛ به عنوان دیدار عید، ولی بیشتر برای اطلاع یافتن از سیاست انتخاب   رئیس‌جمهور آینده و گفت یک چشمش آب مروارید آورده. ظهر و شب، با محسن و مهدی و فرشته و فؤاد و کاظم، شام خوردیم.