[1] - جهان غرب، برای مهار کمونیسم، سازمان نظامی آتلانتیک شمالی «ناتو» را تأسیس کرد که امنیت همه کشورهای آمریکای شمالی، اروپای غربی و استرالیا را بر عهده گرفت و در مقابل، جهان کمونیسم هم ناگزیر به تأسیس سازمانی نظامی به نام «ورشو» شد. ناتو در 4 آوریل 1949 میلادی (15 فروردین 1328)، با هدف دفاع جمعی در واشنگتن پایه‌گذاری شد و هم‌اکنون 28 عضو دارد. قلب پیمان ناتو، ماده پنج آن است که در آن کشورهای امضا کننده توافق کرده‌اند، حمله نظامی علیه یک یا چند کشور عضو در اروپا یا آمریکای شمالی را به عنوان حمله به تمامی کشورهای عضو تلقی کنند و به مقابله آن برخیزند. پیمان ورشو نیز از سال 1955 تا 1991 برای رویارویی با تهدیدات نظامی اعضای پیمان ناتو شکل گرفت. این پیمان در 14 مه سال 1955(23 اردیبهشت 1334) به امضای هشت کشور آلبانی، آلمان شرقی، بلغارستان، چکسلواکی، شوروی، رومانی، لهستان و مجارستان رسید و در جنگ سرد رقیب پیمان ناتو محسوب می‌گردید. به موجب این پیمان، ستاد فرماندهی واحدی برای تمام نیروهای مسلح کشورهای عضو به وجود آمد. دولت‌های امضاکننده پیمان متعهد شده بودند که در روابط خود از تهدید و به کار بردن زور خودداری کنند و هرگاه به هریک از دولت‌های عضو در اروپا حمله شود، با تمام نیرو به آن یاری دهند. بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، اقداماتی برای عضویت روسیه در ناتو انجام گرفت و پیشرفت‌هایی داشت اما تاکنون این اقدام عملی نشده است.

[2] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «باید محیطی فراهم شود تا نیروهای مخلص و با استعداد و مورد اعتماد، جذب سازمان پزشکی قانونی شوند و احساس امنیت شغلی کنند. دقت در اظهارنظرهای کارشناسانه و علمی پزشکی برای حل مشکلات اجتماعی و قضایی ضروری است. اگر ما در مسائل پزشکی قانونی، از کارشناسی عالمانه و توانایی نیرومندی بهره‌مند باشیم نه تنها در داخل کشور، بلکه در حوادث بین‌المللی نیز می‌توانیم از حق مردم خود دفاع کنیم که این بسیار مهم است. جلب اعتماد و اطمینان مردم به سیستم اداری و اجرایی کشور، مهم‌ترین سرمایه و اساس کار یک نظام است.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های سال 1373، دفتر نشر معارف انقلاب، 1395.