یکشنبه ۲۹ اسفند 

 تمام‌وقت در منزل بودم. مطالعه گزارش‌ها و استراحت داشتم. پیش از ظهر آقای طاهری اصفهانی با آقای ] عبدالله [نوری] نماینده امام در [جهاد] سازندگی [به منزل آمدند. آقای طاهری نامه‌ای به امام نوشته و به اعضای شورای مرکزی ائمه جمعه رسانده بود. در این نامه از مخالفت‌های جمعی از شخصیت‌های روحانی ـ بدون ذکر نام ـ شکایت شده و مخصوصاً از اظهارات آقای [احمد] آذری قمی.

شب آقای [عبدالمجید] معادیخواه آمد. کتابی که نوشته بود آورد و راجع به پیشرفت کار نهج‌البلاغه و مقدمه‌ای که بر آن نوشته گفت. این کار را ۱۰ سال پیش شروع کرده‌ایم. بعداً ایشان کار را به‌تنهایی ادامه دادند و هم‌اکنون کم‌کم آماده می‌شود. آخر شب فیلم «سنگ اسرارآمیز» را تماشا کردم.

روی‌هم‌رفته سال نسبتاً خوبی داشتیم. در زمینه جنگ تحمیلی که مهم‌ترین مسئله نظام است، در جبهه‌ها پیشرفت حاصل شد. ارتش بعثی شکست‌های سختی متحمل گردید و از بسیاری از اراضی اشغالی اخراج شد و بسیاری از یگان‌های مهم آن آسیب جدی دیدند و غنائم زیادی به دست آمد. گرچه هنوز نقاط مهمی از خاک کشورمان در اشغال بعثی‌ها است، امید و اعتمادبه‌نفس در مردم و بخصوص نیروهای مسلح بالا رفته ولی توقعات و انتظارات هم زیاد شده و ختم جنگ را مشکل کرده است. اوضاع اجتماعی و امنیتی کشور بهتر از سال گذشته است. ضدانقلاب ضعیف‌تر و مأیوس‌تر شده و مزاحمت‌ها کمتر شده و امنیت محکم‌تر است و نظام به‌طرف ثبات پیش می‌رود. ازلحاظ سیاسی و مدیریتی هم وضعمان خیلی بهتر است؛ دولت، مجلس و قوه قضائیه هماهنگ‌ترند و نزاع‌ها و کشمکش‌های آزاردهنده و کینه‌ساز کم است. در ارتباط با سیاست خارجی پیشرفت مهمی نداریم اما به نظر می‌رسد خیلی از کشورهای مستقل امیدشان به تداوم انقلاب و استحکام نظام بیشتر شده و در عمل تمایل به همکاری بیشتری نشان می‌دهند. گرچه کینه و خصومت استکبار به خاطر مشاهده قدرت دفاعی ما جدی‌تر است و لابد توطئه‌ها و مزاحمت‌ها و تحریم‌ها و بایکوت‌ها و تبلیغات منفی و شاید حمایت بیشتر از بعث عراق موردتوجه‌شان باشد ولی اگر ما در برخورد با مسائل بین‌المللی پختگی و تدبیر لازم را به کار گیریم، ممکن است آنها هم دست از شرارت بردارند.