جلسه علنی داشتیم. دستور جلسه لایحه حذف عنوان فرمان همایونی بود. پیش از شروع کار، آقای [محمدجواد] حجتی کرمانی به من اطلاع داد که امام در ملاقاتی با سه نفر از نمایندگان سمپات لیبرال‌ها، از لایحه اظهار نارضایتی کرده‌اند و آن را تشنج‌زا خوانده‌اند. (البته‌ دو سه روز پیش آقای صانعی هم به من گفته بودند که امام مایل‌اند از این طریق، تشنجی ایجاد نشود). ولی مجلس راهی برای صرف‌نظر کردن از لایحه نداشت، جز پس گرفتن دولت. امام گفته بودند که من نمی‌خواهم عملی برخلاف قانون انجام شود.

 هنگام تنفس، مطلب را با آقای رجائی در میان گذاشتم. ایشان با آقایان خزعلی، جنتی ‌و نبوی برای کسب تکلیف خدمت امام رفتند. امام گفته بودند که این مطلب فرع بر این بوده که ‌آقای بنی‌صدر با توافق آقای رجائی، رئیسی برای بانک مرکزی تعیین کنند که با دولت هماهنگ باشد؛ چون توجه کرده بودند که این سبک برخورد، تضعیف مجلس است و از ناراحتی شدید مجلسیان (اکثریت) مطلع شده بودند، ادامه کار را بی‌اشکال دانسته بودند. ولی دیگر مجلس تشکیل نشد و به فردا موکول شد. لابد لیبرال‌ها ناراحت خواهند شد و بی عکس‌العمل نخواهند ماند. خیلی روی این توصیه امام، امید بسته بودند.

 عصر، در جلسه دفتر سیاسی حزب شرکت کردم. بیشتر بحث‌ها در اطراف کیفیت معارضه با دفتر هماهنگی و خط بنی‌صدر بود؛ متأسفانه اکثر اوقات ما صرف همین‌گونه چیزهاست و این ‌خیلی زیان‌بار است. به‌جای کار، وقتمان صرف خنثی کردن معارضه‌ها می‌شود و وقت‌ معارض‌ها هم همچنین و وقت امام و بسیاری دیگر از نیروها و مردم نیز؛ باید فکری کرد.

 شب، جلسه مشورتی سه قوه داشتیم. آقایان [سید محمود] دعایی و [سید محمد] خاتمی، مسئولان اطلاعات و کیهان آمدند و از کمبود امکانات مالی مؤسسه‌ها، ضررهایی در حدود دو میلیون ونیم تومان صحبت داشتند و کمک می‌خواستند. عجیب است که مؤسسه‌ای با بیش از دویست میلیون تومان سرمایه، ضرر هم بدهد. نشان ناسالمی سازمان است. قرار شد وامی برای رفع مشکلاتشان از دولت بگیرند.

 درباره فعال کردن وزارتخانه‌های نفت و خارجه هم بحث شد، پیشرفتی نکرده‌اند. کارها کند حرکت می‌کنند. در هر سه قوه کند است.