چون شب در مجلس خوابیده بودم، اول وقت مشغول مطالعه گزارشات شدم. در خیلی از شهرها هم، آشوب مختصری توسط گروهک‌ها ایجادشده بود که با دخالت مردم سرکوب ‌گردید. در تهران شانزده نفر کشته و یک‌صد و پنجاه‌وشش نفر مجروح، از حوادث دیروز گزارش‌شده است. جلسه علنی در ساعت هفت ونیم  صبح شروع شد و بحث عدم‌کفایت سیاسی رئیس‌جمهور ادامه یافت. امروز موافقان طرح خیلی خوب صحبت کردند، مخصوصاً آقایان موسوی‌خوئینی‌ها، سید علی خامنه‌ای و مخالف‌ها بعضی منصرف شدند و بعضی غیبت داشتند و بعضی در موافقت صحبت کردند و رئیس‌جمهور هم که مخفی است، برای دفاع نیامد.  بعدازظهر رأی گرفتیم، عده حاضر 190 نفر، رأی در موافقت با عدم‌کفایت سیاسی 177 و مخالف یک رأی متعلق به آقای [صلاح‌الدین] بیانی نماینده خاف  و ممتنع 12 رأی. عده‌ای از مخالفان هم نیامده بودند. با اعلان  رأی مجلس، تظاهرات پرشوری از طرف تماشاچیان و حزب‌اللهی‌های اطراف مجلس انجام  شد و با اصرار آن‌ها، من چندکلمه‌ای با آن‌ها از بالکن مجلس صحبت کردم.  متأسفانه خبر شهادت آقای دکتر چمران در جبهه دهلاویه، حلاوت  رأی موافق مجلس  را از کاممان بیرون برد و اعلان خبر شهادت را تا آخر شب برای اینکه خبر مجلس، تحت‌الشعاع قرار نگیرد، به عقب انداختیم.  عصر، گروهی از عشایر خوزستان با من ملاقات کردند و از خدمات جمهوری اسلامی، برای احقاق حق کشاورزان، تشکر داشتند.  با آقای اولاف پالمه ، معاون دبیرکل سازمان ملل و فرستاده ویژه ملاقاتی داشتم. پیشنهادی‌ برای خاتمه دادن به جنگ داشت. امتیازی نمی‌خواست. بیرون رفتن بی قید و شرط نیروهای ‌عراق را نپذیرفت، ولی از ما قبول مذاکره می‌خواست، من از موضع قدرت با ایشان صحبت‌کردم.

 نامه اعلان رأی مجلس برای امام تهیه شد. آن را اول شب به دفتر امام بردم و تحویل آقای‌صانعی دادم. عده‌ای هم آنجا جمع بودند و اظهار خوشحالی می‌کردند.  امروز علیرغم تهدیدهایی که از طرف گروهک ها شده بود - که در صورت عزل بنی‌صدر شهر را به آتش می‌کشند - کوچک‌ترین حرکتی نکردند؛ شاید به علت قاطعیت دادگاه انقلاب – که ‌امروز صبح پانزده نفر از عوامل آشوب را سریعاً محاکمه و مجازات کرده است - و به علت ‌حضور حزب الله.(1)

****************************************************************

1-  به دنبال رأی اکثریت قاطع نمایندگان مجلس شورای اسلامی به عدم کفایت سیاسی بنی صدر در تاریخ 31 خرداد سال 1360، حضرت امام خمینی(ره)روز نخست تیرماه سال 1360 وی را از ریاست جمهوری عزل کردند. به موجب بند پنج اصل 110 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، عزل رئیس جمهور پس از حکم دیوان عالی کشور و یا رأی مجلس شورای اسلامی، از وظایف و اختیارات رهبری می‏ باشد.
آیت الله هاشمی رفسنجانی، رئیس وقت مجلس شورای اسلامی در نامه‌ای به حضرت امام نتایج رای گیری مجلس درباره کفایت بنی صدر را به اطلاع ایشان رساندند:

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

محضر شریف حضرت آیت اللَّه العظمی امام خمینی- دام اللَّه ظله. محترماً به عرض می‌رساند، رأی مجلس شورای اسلامی در جلسه مورخ 31/ 3/ 1360 پس از بحث و بررسی با حضور 190 نفر به شرح زیر:
آرای موافق: 177رأی مخالف: یک نفر
آرای ممتنع: دوازده نفر
در مورد آقای سید ابوالحسن بنی صدر بر این قرار گرفت که «آقای ابوالحسن بنی صدر برای ریاست جمهوری اسلامی ایران کفایت سیاسی ندارد» به موجب اصل 110 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مراتب برای اتخاذ تصمیم به خدمت امام عظیم الشأن گزارش می‌‏گردد.

رئیس مجلس شورای اسلامی31/ 3/ 60

اکبر هاشمی رفسنجانی

امام خمینی(ره: )در پاسخ نوشتند:

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

پس از رأی اکثریت قاطع نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی مبنی بر اینکه آقای ابوالحسن بنی صدر برای ریاست جمهوری اسلامی ایران کفایت سیاسی ندارد، ایشان را از ریاست جمهوری اسلامی ایران عزل نمودم.

اول تیر ماه 60
روح اللَّه الموسوی الخمینی‏(صحیفه امام، ج‏14، ص: 480)

حضرت امام در همین روز ضمن سخنانی به بنی صدر فرمودند:
«من بسیار متأسفم از اینکه کوشش کردم که در این دوره اول جمهوری اسلامی این طور مسائل پیش نیاید و این طور عزل و نصب‌ها نشود؛ لکن با کمال کوششی که کردم اینها نتوانستند بفهمند. من با زبان‌های مختلف آنها را دعوت کردم به اینکه رها کنند این راهی را که در پیش دارند و با ملت ایران این طور نکنند.» (صحیفه امام، ج14، ص 486)
امام همچنین از نصیحت و خیرخواهی برای بنی صدر فروگذار نکردند:
«من الآن هم نصیحت می‏‌کنم آقای بنی صدر را به اینکه مبادا در دام این گرگ‌هایی که در خارج کشور نشستند و کمین کردند بیفتید و این آبرویی که از دست دادید بدتر بشود.» (صحیفه امام، ج14، ص 492)