در منزل ماندم. تا ساعت ده صبح می‏نوشتم و مطالعه می‏کردم. سپس چند نفر از بچه‏های جبهه آمدند که با فرماندهان سپاه اختلاف دارند و قهر کرده‏اند. توضیحاتی دادند که معلوم شد به خاطر عدم هماهنگی، عملیات حساس والفجر 5 انجام نشده است. گفتند که عده‏ای از فرماندهان عملیات، به خاطر همین اعتراضات با چوب به جنگ رفته‏اند و شهید شده‏اند؛ به عنوان اعتراض به فرماندهی جنگ. تکان دهنده بود. قرار شد، بیشتر رسیدگی کنم و قرار شد روز جمعه جمعی از معترضین دیگر بیایند.

    احمد آقا طباطبایی هم آمد و طرح ساختمان منزل خودمان را که بنا است در آینده بسازیم، آورد. خانه مسکونی پیش از انقلاب را برای مسکن بچه‏ها - که بزرگ شده‏اند - در نظر گرفته‏ایم و بنا است با فروش اراضی قم و سهمیه پاساژ خیابان گرگان - که از پیش از انقلاب مانده است - بسازند.

    عصر با فرمانده سپاه و فرمانده نیروی زمینی ارتش و آقای خامنه‏ای، برای بحث درباره عملیات آینده جلسه داشتیم. آقای صیاد شیرازی برای وحدت فرماندهی و آن هم از سوی ارتش، تلاش دارند؛ با امام هم در این‏باره ملاقات کرده و نتیجه‏ای نگرفته و دلگرم به کار نیست. آقای [محسن]رضایی کوتاه می‏آید. به هر حال قاطع گفتیم که باید مشترک کار کنند؛ کارشان پیشرفتی نکرده است.

    گروهی از پاسداران بخشی از اطلاعات و عملیات آمدند؛ گله شدیدی از فرماندهی عملیات داشتند که به نظرات آنها توجهی نمی‏کنند. گفتند چند نفر به عنوان اعتراض با چوب به جنگ رفته و شهید شده‏اند و خود اینها هم از کار کنار رفته‏اند. نصیحتهای لازم را به آنها کردیم. شب در منزل احمدآقا با سران قوا مهمان بودیم؛ امام هم در جلسه شرکت کردند و جلسه خودمانی شد و امام شوخی‏های شیرینی فرمودند و شرحی از دوران تبعیدشان به ترکیه گفتند. بعد از شام فیلم مصاحبه احسان طبری را دیدیم؛ جالب است. دیر وقت به خانه آمدم.