خاطرات آیت الله هاشمی رفسنجانی / سال ۱۳۵۹ / کتاب « انقلاب در بحران»

یکی از نقاط اختلاف با لیبرال ها و  گروهک ها مخالف، بحث آزادی و مفهوم آن بود. تقریباً در هر محفل و مجلسی که می‌رفتیم و یا در هر مصاحبه و گفتگویی که با روزنامه‌ها داشتیم، این بحث مطرح می‌شد و پرسش اصلی این بود که «مفهوم آزادی» از نظر ما چیست؟

نظر من که روزنامه کیهان در 22 اردیبهشت 59 آن را منتشر ساخت و سایر دوستان ما این بود که «آزادی مفهوم مبهمی ندارد، بلکه در هر نظام سیاسی که مورد قبول جامعه است و در چهارچوب مقررات آن نظام، افراد جامعه می‌توانند آزاد باشند.»

و البته تأکید داشتیم که: «آزادی با بی‌بند و باری مطلق فرق دارد و انسان در جامعه‌ای که زندگی می‌کند، نباید هر طور که مایل است رفتار و عمل کند، زیرا این مفهوم از آزادی با بی‌بند و باری، یکی است و در هیچ مکتب سیاسی و فکری این آزادی مورد قبول نیست و در جامعه جهانی فقط آنارشیست‌ها هستند که از آزادی مطلق در جامعه سخن می‌گویند.»

ما معتقدیم: «زمانی که مردم شعار می‌دادند «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی»، آزادی را در محدوده نظام جمهوری اسلامی می‌خواستند و در حال حاضر که قانون اساسی جمهوری اسلامی، حدود آزادی را تعیین کرده است و مردم به این قانون رأی داده‌اند، همه موظف به دفاع از آزادیهای قانونی هستیم و اگر امروز افرادی از جامعه بخواهند به هر دلیل برخلاف آزادی‌های قانونی عملی انجام بدهند، این کار آنها مغایر با اصول اسلامی نظام ما است. زیرا آزادی‌های تصریح شده در قانون اساسی با اصول اسلام سازگار است و ما نیز موظف به دفاع از اسلام و اصول قانون اساسی هستیم.»

البته این صراحت و صداقت، در بیان و حمایت از آزادی واقعی، مخالفان ما را دچار سردرگمی کرده بود، زیرا آنها در تبلیغات گسترده‌شان سعی می‌کردند نظام و ما را ضدآزادی نشان دهند، ولی در عمل مشخص می‌شد که خودشان دچار استبداد رأی و نظر هستند.منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 1359، انقلاب در بحران، زیر نظر عباس بشیری، دفتر نشر معارف انقلاب