هسته مرکزی جامعه روحانیت مبارز تهران و منطقه بندی آن

تاریخ : 1357 هجری شمسی

     شکل گیریِ تشکیلات به این صورت بود که گروهی از ما ـ من،  آقایان مطهری،  بهشتی، باهنر،  موسوی اردبیلی،  مفتح و ... ـ در هسته مرکزی بودیم و تهران را به چند منطقه تقسیم کردیم و در هر منطقه با اجتماع روحانیونی که می‌شناختیم انتخاباتی شد و دو نفر نماینده برای حضور در مرکز انتخاب شدند.  از ترکیب آن نمایندگان و جمعِ ما، روحانیت مبارز مرکزیتی جدید پیدا کرد و کمیته راهپیمایی را تشکیل داد.

     همه تصمیم‌ها و مصوبه‌ها و آمدن فردی یا کنار گذاشتن فرد دیگر،  به صورت دموکراتیک انجام می‌شد.

     در همین روزها به پیشنهاد ما و دستور امام شورای انقلاب هم شروع به کارکرد و زیر نظر آن،  کمیته‌های مختلفی برای حل مسائل و مشکلات انقلاب تشکیل شد؛  کمیته سوخت،  اعتصاب و... .

     سوخت مردم،  مسألـه جدی شد و مشکلاتی پیش آورد. اعتصابات شرکت نفت در فصل زمستان،  تأمین سوخت داخلی را مختل کرد،  که مردم را تحت فشار قرار می‌داد و رژیم هم آماده بهره‌برداری از آن بود. یکی از علت‌های این اختلال، مشکلاتی بود که برای پالایشگاه‌ها ایجاد شد،  به دلیل صادر نشدن مازوت که همه مخازن را پر کرده بود. اعتصابیون در اصل مانع صادرات نفت بودند،  نه پالایش برای داخل.

     به‌علاوه،  گاهی در اعتصاب افراط می‌شد و به تولید برای داخل هم آسیب می‌زد که یکی از علت‌های آن بهره‌برداری حمل و نقل رژیم و تانک‌های ارتش از همین تولید بود. البته قطع صادرات به رژیم لطمه می‌زد، هرچند که ذخیره‌های ارزی در حدی بود که به زودی رژیم از پا در نمی‌آمد.  مشکلاتی که برای سوخت جهانی از طریق قطع صدور نفت ایران پیش آمد فشار خارجی را بر رژیم برای حل مشکل زیاد کرد.

     صف‌های طولانیِ مردم در انتظار تهیه نفت گاهی به یک کیلومتر می‌رسید.  دقیق به خاطر ندارم که پیشنهاد حل این مشکل به چه ترتیب بود.  به هر حال،  همان وقت کمیته اعتصابات فعال بود که بیشتر مربوط به شورای انقلاب بود.

منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، زیر نظر محسن هاشمی، دفتر نشر معارف انقلاب