چگونگی قطع ارتباط ایران و مصر در سال 1358 به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیتاریخ 10/2/1358      به دنبال امضای نهائی قرارداد صلح بین مصر و اسرائیل، که با میانجیگری آمریکایی‌ها، ]در تاریخ 6 فرودین  1358[، در کمپ دیوید انجام شد و در پی اعلام نظر امام (ره) که: سادات با قبول این صلح، وابستگی خود را به دولت استعمارگر آمریکا، آشکارتر نمود" و تاکید ایشان مبنی بر اینکه: ایران، صلح سادات و اسرائیل را خیانت به اسلام و مسلمین و برادران عرب می‌داند و موضع‌های سیاسی کشورهای مخالف این پیمان را تائید می‌کند"، انتظار این بود که دولت موقت نیز اقدامی انقلابی انجام بدهد.     اما حرکت دولت موقت در محکومیت لفظی این قرارداد و پیام وزیر امور خارجه ایران ]دکتر ابراهیم یزدی[، به آقای عرفات که در آن قرار داد کمپ دیوید را "خنجر زدن از پشت به فلسطینی‌ها" دانسته بود، به نظر چندان کفایت نمی‌کرد؛ زیرا بلافاصله موج گسترده‌ای از راهپیمایی‌های مردمی و تجمعهای متعدد در مقابل سفارت فلسطین در تهران به راه افتاد و حتی جمعی از اعراب مقیم ایران، سفارت مصر را به اشغال خود در آوردند که پس از صدور اعلامیه‌ای از طرف آنها در محکومیت قرارداد کمپ‌دیوید و پس از دخالت نمایندگان دولت به کارشان پایان داده شد.     سرانجام امام (ره) خودشان وارد قضیه شدند و طی فرمانی به دولت موقت ]در تاریخ 10 اردیبهشت  1358[، دستور قطع رابطه دیپلماتیک ایران و مصر را "با در نظر گرفتن پیمان خائنانه مصر و اسرائیل و اطاعت بی‌چون و چرای دولت مصر از آمریکا و صهیونیسم"، صادر کردند.      این اقدام ایران همراه با تاکید بر این نکته که "قطع رابطه با دولت کنونی مصر به هیچ وجه عملی علیه ملت دوست و برادر مصر نمی‌باشد"، به سرعت مورد توجه و استقبال مردم مسلمان و آزاده منطقه و اندیشمندان و سیاستمداران حامی فلسطین در جهان، قرار گرفت.     وقتی بدانیم این تنها موردی در روابط خارجی ما بود، که ایران برای قطع رابطه پیشقدم شد، به اهمیت مسأله فلسطین در نظر امام و انقلاب، بیشتر پی می‌بریم.منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 58-1357 ، انقلاب و پیروزی، زیر نظر عباس بشیری