دستگیری آیت الله سید جلال الدین طاهری پس از تبعید و مبارزات مردم اصفهان به روایت هاشمی تاریخ: 1357 هجری شمسی      در زمانی که آیت‌الله ]سیدجلال‌الدین[طاهری پس از تبعید به شهر بازگشته بود و نخستین نماز جمعه را با استقبال گسترده مردم برپا کرد.     رژیم که چنین استقبال مردمی از برپایی نماز یک روحانی مبارز را نمی‌توانست تحمل کند، اقدام به مقابله کرد و با بهانه قراردادن تغییر مصلی نمازجمعه، آیت‌الله طاهری را دستگیر نمود. خبر این دستگیری موجی از اعتراض برعلیه رژیم برپا کرد و گروه کثیری از مردم را برای اعلام انزجار از این اقدام به منزل آیت‌الله ]حسین[خادمی کشاند حضور مردم در منزل آیت‌الله خادمی این خانه را مرکز مبارزه و مخالفت با رژیم کرد و تحصنی ده روزه را به دنبال آورد. سرانجام این تحصن با کشته و زخمی شدن چندین نفر به پایان رسید و در حالی که اوضاع شهر کاملاً آشفته شده بود و موج خشونت عمال رژیم، شهر را فراگرفته بود، حکومت نظامی ]در تاریخ 20 مرداد  1357[، در شهر اعلام و سرلشکر ناجی فرماندار نظامی شهر شد.     امام در ارتباط با کشتار و ضرب و جرح مردم مسلمان اصفهان توسط عوامل رژیم، پیامی صادر کردند و در آن با اشاره به جنایات رژیم، فرمودند: "تا حکومت این دودمان ستم‌پیشه برقرار است، فاجعه به دنبال فجایع و مصیبت پشت سر مصایب و حادثه به دنبال حوادث عظیم ادامه خواهد داشت. این تنها اصفهان بزرگ نیست که شاهد جنایات مرگبار شاه و فرمانبرداران جنایت پیشه اوست، بلکه سراسر ایران با این جنایات و قتل و غارتها دست به گریبان است. آن قم ـ حرم اهل بیت ـ و آن تبریز و یزد و همدان و اهواز و شیراز، و آن مشهد مقدس و رفسنجان و جهرم و کازرون و سایر شهرها و قصبات که شاهد قتلها و جرحها و حملات وحشیانه بوده و هست.... امروز شعار "مرگ برشاه" ملی شده و تا برچیده شدن دستگاه ظلم و انقراض دودمان جنایتکار پهلوی ادامه دارد." آنگاه تاکید کردند: "باید از هر فرصت استفاده نمود و اجتماعات را هر چه بیشتر عظیم و فشرده کرد و هر چه بیشتر خیانتها و جنایتهای شاه را برملا نمود".      اعلام حکومت نظامی در اصفهان که بلافاصله به چند شهر دیگر از جمله نجف‌آباد هم کشیده شد، بسیاری از حامیان خارجی رژیم شاه را که تا این روزها، فکر می‌کردند اوضاع کشور در کنترل شاه است، شوکه کرد و از نظر تبلیغاتی و ادعاهای حقوق بشری، ضربه سنگینی به رژیم وارد نمود.منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 58-1357 ، انقلاب و پیروزی، زیر نظر عباس بشیری