تحلیل آیت الله هاشمی رفسنجانی از راهپیمایی عظیم روز اربعینتاریخ 29/10/1357      چند روز بعد از رفتن شاه، راهپیمایی عظیم روز اربعین در حالی ]در تاریخ 29 دی ماه  1357[، برگزار شد که علی‌رغم پیچیدگی‌های حوادث این روزها، سقوط هرچه سریعتر رژیم سلطنتی، در غیاب شاه دور از ذهن به نظر نمی‌رسید. این مطلبی بود که از اعلامیه امام در مورد لزوم راهپیمایی روز اربعین، و در آنجا که تاکید کرده بودند: "... ملت بزرگ در سراسر ایران با راهپیمایی و تظاهرات خود این نظام را دفن می‌کند و مخالفت خود را با شورای سلطنت غیر قانونی اعلام می‌نماید و پشتیبانی خود را برای چندمین باراز جمهوری اسلامی اعلام می‌کند..." کاملا مشخص بود. ما هم در "جامعه روحانیت تهران" اطلاعیه‌ای در این ارتباط منتشر کردیم و در آن "این راهپیمایی را، مقارن تحقق یافتن نخستین آرمان جامعه مسلمان و مبارز، یعنی تسلیم اضطراری طاغوت در برابر ملت" دانستیم و بر حضور پر شور مردم، در آن تاکید کردیم.     راهپیمایی روز اربعین از آن جهت که اولین تظاهرات بزرگ بعد از فرار شاه بود، از اهمیت خاصی برخودار شد. تقریبآ از همه اقشار در آن شرکت کردند و به قولی آن روزها دیگر کسی تماشاچی نبود، همه در حرکت بودند. میلیونها انسان، کاملا متشکل و منظم با مشتهای گره کرده و فریادهای انقلابی، تهران را در زیر گامهای استوار خویش به لرزه درآوردند و قطعنامه راهپیمایی را که بر "غیر قانونی بودن سلطنت خاندان پهلوی و خلع شاه از مقام سلطنت" تاکید داشت و "خواهان برقراری حکومت جمهوری اسلامی در ایران" بود، مورد تایید قرار دادند.منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 58-1357 ، انقلاب و پیروزی، زیر نظر عباس بشیری