تحلیل آیت الله هاشمی از رفتار سیاسی ابوالحسن بنی صدر در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامیتاریخ 0/6/1358      از جمله کسانی که همراه امام از پاریس به تهران آمد، آقای ]ابوالحسن[بنی‌صدر بود. او پیش از انقلاب به نوعی جزو نیروهای مبارز اسلامی بود و گروهی محدود در اطرافش بودند؛ هر چند که در بیشتر اوقات با سایر نیروها، به ویژه دانشجوها و اعضای نهضت آزادی، اختلاف نظر داشت. من او را از قبل از پیروزی انقلاب می‌شناختم، حتی یک بار هم برای حل اختلاف او و دیگران به پاریس رفتم.     وقتی که بنی‌صدر از پاریس برگشت و به دفتر امام آمد، نهضت آزادی‌ها و بعضی از اعضای جبهه ملی، عضویتش را در شورای انقلاب ـ که با پیشنهاد ما مطرح شده بود ـ نمی‌پذیرفتند.  هر چند که امام عضویت او را با توجه به موافقت ما، تائید کردند. اما به هر حال در شورای انقلاب به ویژه در اوایل کار، اینها نمی‌توانستند با هم کار کنند. صادق قطب‌زاده حتی چشم دیدن بنی‌صدر را نداشت. دکتر سنجابی و مهندس بازرگان نیز بر سر همین موضوع و نیز حضور سلامتیان ـ همکار نزدیک بنی‌صدر در وزارت امور خارجه ـ با هم درگیر شدند تا حدی که کار به طرح استعفای دکتر سنجابی رسید. خود بنی‌صدر هم، شخصیت عجیبی داشت. از همان روزهای اول مشخص بود که فکرهایی برای آینده دارد. او می‌کوشید از یک طرف با حضور مداومش در گردهمایی‌ها و سخنرانی‌ها، مناظره با چپگراها در تلویزیون و دانشگاهها، از خود چهره خوبی نزد نیروهای انقلابی و اسلامی ارائه دهد و از طرف دیگر با انتقادات تند علیه دولت موقت، تلاش می‌کرد در میان مخالفان و مردم ناراضی از مشکلات نیز جایگاهی پیدا کند.      بنی‌صدر این شیوه دو گانه را با توجه به شناخت کاملی که از جامعه ایرانی داشت، به خوبی پیش برد و در این کار از روزنامه "انقلاب اسلامی" نیز که با مدیریت خود منتشر می‌کرد، بهره بسیاری گرفت، تا آنجا که بسیاری از مردم و حتی گروهی از روحانیون، بدون شناخت کافی نسبت به او برای واگذاری مسئولیتهای اجرایی در آینده، تمایل پیدا کردند. منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 58-1357 ، انقلاب و پیروزی، زیر نظر عباس بشیری