خاطرات آیت الله هاشمی رفسنجانی – انقلاب در بحران عملیات کودتا در سال 1359 به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانی
عملیات کودتا در سال 1359 به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانی
تاریخ : 19/4/1359
سرانجام با اطلاعات آن خلبان نیروی هوایی و با جمعبندی سایر گزارشهای مختلفی که از منابع خبری رسیده بود، مشخص شد که عملیات کودتا قرار است نیمه شب پنجشنبه ]19 تیر 1359[ آغاز شود. طبق برنامه، محل شروع عملیات، پایگاه هوایی نوژه همدان تعیین شده بود. علت انتخاب این پایگاه یکی فاصله زیاد آن از شهر همدان بود
که هرگونه دسترسی مردم به آن را با مشکل روبرو میساخت و دیگر آنکه این پایگاه دارای تجهیزات و مهمات فراوانی بود که کودتاگران را قادر میساخت مدتهای زیادی در حالت آمادهباش و عملیات باشند.
طبق برنامه قرار بود یک روز قبل از شروع عملیات گروهی از خلبانان و نیروهای عملیاتی در پارک لاله تهران تجمع کنند و از آنجا با اتوبوس به سایر نیروهایی که از اصفهان و جاهای دیگر آمده بودند و در جاده اختصاصی پایگاه نوژه مستقر شده بودند، بپیوندند و بعد به عنوان مهمان به داخل پایگاه بروند و از طرف عوامل نفوذی که در پایگاه بودند پذیرفته شوند.
پس از تجمع نیروها در پایگاه، آنها میبایست ابتدا پایگاه را تحت کنترل خود میگرفتند و سپس با تبدیل آن به ستاد عملیاتی، پایگاههای هوایی دیگر را نیز مجبور به همکاری کنند. این افراد کاملا مسلح و مجهز و از لحاظ تاکتیکهای رزمی، از کادرهای برجسته نظامی بودند و تعلیمات لازم را دیده بودند. طرح آنها این بود که پس از بمباران مراکز حساس نظامی و فرودگاهها، منزل امام در جماران و مقرهای سپاه پاسداران و کمیتهها را نیز بمباران کنند و در نهایت رادیو و تلویزیون را هم به اشغال خود درآورند.
آنان در این برنامه، به پشتیبانی و حمایت عوامل ضدانقلاب داخلی و برخی از دولتهای خارجی متکی بودند و مشخصآ آمریکا و عراق در این مسأله نقش داشتند. به طوری که طبق برنامه کودتاگران، همزمان با شروع عملیات کودتا، قرار بود عراق به استانهای مرزی ما تجاوز کند تا هم بهانهای برای پرواز هواپیماهای کودتاگران به وجود بیاورد و هم نیروهای ما را در مرز به خود مشغول کند. اتفاقآ عراق این عملیات را هم انجام داد، اما به لطف خداوند، چون عملیات کودتا در نطفه خفه شده بود، کار آنها جز ایجاد مزاحمتهای مرزی، تأثیر دیگری نداشت.
منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 1359، انقلاب در بحران، زیر نظر عباس بشیری، دفتر نشر معارف انقلاب