روح بلند برادر ارجمند و گرانمایه‌ام، یار دیرین امام و امت و امانتدار بزرگ انقلاب اسلامی و مردم ایران، آیت‌الله حاج شیخ اکبر هاشمی‌رفسنجانی رحمت‌الله علیه به ملکوت اعلی پیوست و آرامشی ابدی یافت اما ثلمه‌ای سخت و عمیق بر جای گذاشت. هاشمی‌رفسنجانی، اسوۀ صبر و نمونه‌ای از احرار و آزادگان این سرزمین و یکی از مصادیق بارز اعتدال و میانه‌روی در امت وسط رسول خدا بود که تلاش‌های خستگی‌ناپذیر او در این راه بر کسی پوشیده نبوده و ایرانیان در هر جای دنیا مفتخر و بالنده به او و نام او به عنوان یک مسلمان و شیعۀ واقعی امیرالمومنین سلام‌الله علیه و عامل وحدت و وفاق اسلامی در دورۀ معاصر هستند. او امانتدار امام و انقلاب و حق‌داری است که حق بزرگی بر آرامش و امنیت انقلاب اسلامی از یکسو و قوّت و شوکت آن از سویی دیگر دارد. او به مفهوم دقیق کلمه، تا جان در بدن داشت، تکلیف خود را در برابر مردم و سرزمین ایران ادا نمود؛ اما حق بایسته و شایستۀ او به ویژه در سال‌های اخیر ادا نشد که یقیناً مردم، شایسته‌ترین قدرشناسی را از او انجام خواهند داد. سابقه دوران مبارزه در رژیم گذشته از یک سو و یک دهه تلاش شبانه روزی و مشترک در روزهای سخت اول انقلاب و شرایط ویژه جنگ در مجلس شورای اسلامی از سوی دیگر، بین بنده و ایشان ارتباطی صمیمانه ایجاد کرده بود که یادآوری آن خاطرات مشترک، تحمل این اتفاق تلخ را برای من سخت‌تر می‌کند.