جای خالی آیت الله

طی یک ماه و چند روز گذشته از آیت‌الله هاشمی رفسنجانی بسیار گفتند و بسیار شنیدیم؛ اما در ایام سالگرد پیروزی انقلاب، انقلابی که او برایش زحمت‌ها کشید و رنج‌ها برد، بیش از همیشه احساس کردم جایش چقدر خالی است.

جایی که آسان پر نمی‌شود؛ که او رکنی اساسی از ارکان جمهوری اسلامی بود؛ مجاهدی نستوه که محل رجوع اهل دانش و دانشگاه، اصحاب فرهنگ، مردان سیاست و نخبگان کشور بود؛ زبان همه را می‌فهمید و می‌توانست به همان زبان سخن بگوید و مهم‌تر آن که سخنش بر دل‌ها می‌نشست و آرامش را بر دل همگان می‌نشاند.

اما آنچه شاید کمتر بیان شده اینکه طی سال‌های پس از انقلاب، در کوران حوادث گوناگون، آیت‌الله با درایت و تدبیری که خاص ایشان بود، مانع از جدایی و ریزش بسیاری از نیروها، به‌ویژه جوانان شد و این یکی از ارزنده‌ترین خدماتش به کشور و انقلاب بود.

جهان پرتنش امروز نیازمند مدیران و سیاستمدارانی است که دولت‌ها و ملت‌ها را به اعتدال، گفت‌وگو و منطق دعوت کنند و آیت‌الله هاشمی رفسنجانی چنین نقشی در سیاست داخلی، خارجی و امنیت ملی کشور داشت.

امید که در سایه وحدت ملی و تحت لوای رهبری نظام که با درایت و دوراندیشی، کشتی انقلاب را از میان توفان‌های سخت به سلامت عبور داده‌اند، بتوانیم جای آن مبارز و سیاستمدار انقلابی را نیز در حد امکان پر کرده، با پیروی از مشی معتدل، نگاه دقیق مبتنی بر وحی و تعالیم الهی و باورش به مشورت و برگزیدن بهترین مسیر برای عزت و سربلندی نظام و کشور، راهش را ادامه دهیم.