مَّتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ

که برای شما و برای دام هایتان مایه بهرهوری است.

 

1 - آب، زمین، دانه ها، انگور، سبزیجات، زیتون، نخل، بوستان، میوه و چراگاه، آفریده های خداوند و در خدمت منافع انسان و دام های آنان است.

 

متـعًا لکم و لأنعـمکم

«متاعاً» اسم مصدر و جایگزین مصدر حقیقی «تمتیعاً»(بهره رساندن) است (لسان العرب). این کلمه، مفعول له و بیانگر علت پیدایش نعمت هایی است که در آیات پیشین ذکر شد.

 

2 - انسان، دارای حق تصرف و بهره برداری در تمام محصولات طبیعت

 

متـعًا لکم

 

3 - حق مالکیت انسان بر دام ها (شتر، گاو و گوسفند) و بهره برداری از آنها، از حقوق پذیرفته شده در اسلام

 

لأنعـمکم

«أنعام» جمع «نَعَم» است. این کلمه در مورد شتر، گاو و گوسفند به کار می رود; هر چند مفرد آن تنها در مورد شتر کاربرد دارد (لسان العرب). اضافه شدن «أنعام» به ضمیر «کم»، حاکی از حق تصرف و مالکیت انسان بر دام ها است.

 

4 - کشاورزی و دامداری، از منابع درآمد مردم در عصر بعثت

 

متـعًا لکم و لأنعـمکم

 

5 - رتبه و مقام انسان در پیشگاه خداوند والاتر از نظام طبیعت است.

 

متـعًا لکم

آب

خالق آب 1

انسان

حقوق انسان 2، 3; مقامات انسان 5; منافع انسان 1

انگور

خالق انگور 1

باغها

خالق باغها 1

بذر

خالق بذر 1

چهارپایان

استفاده از چهارپایان 3; مالکیت بر چهارپایان 3

حقوق

حق تصرف 2; حق مالکیت 2

حیوانات

منافع حیوانات 1

خدا

خالقیت خدا 1

درخت

خالق درخت خرما 1

زمین

خالق زمین 1

زیتون

خالق زیتون 1

سبزیجات

خالق سبزیجات 1

شتر

مالکیت بر شتر 3

طبیعت

ارزش طبیعت 5; استفاده از طبیعت 2

گاو

مالکیت بر گاو 3

گوسفند

مالکیت بر گوسفند 3

مراتع

خالق مراتع 1

مردم

دامداری مردم مقارن بعثت 4; کشاورزی مردم مقارن بعثت 4; منابع کسب مردم مقارن بعثت 4

میوه ها

خالق میوه ها 1