وَالَّذی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ

و آن که مرا می میراند، سپس زنده ام می کند.

 

1 - مرگ و حیات مجدد انسان به دست خدا و براساس تدبیر او است.

 

و الذی یمیتنی ثمّ یحیین

 

2 - تذکر ابراهیم(ع) به قوم بت پرست خود، مبنی بر نبود کمترین نقش برای بت ها در مرگ و حیات آدمی

 

و الذی یمیتنی ثمّ یحیین

 

3 - وجود معاد پس از مرگ و محدود نبودن زندگی به دنیا، تذکر دیگر ابراهیم(ع) به قوم بت پرست خویش

 

و الذی یمیتنی ثمّ یحیین

 

4 - توحید و معاد، دو اصل به هم پیوسته و انفکاک ناپذیر در تعلیمات ابراهیم

 

فإنّهم عدوٌّ لی إلاّ ربّ العـلمین ... و الذی یمیتنی ثمّ یحیین

برداشت یاد شده از آن جا است که حضرت ابراهیم(ع) در تعلیمات خویش، ابتدا به نفی شرک و اثبات توحید می پرداخت; سپس به مسأله مرگ و حیات مجدد انسان اشاره می کرد. و به این دو مسأله بسنده می نمود.

 

5 - شفایابی انسان پس از بیماری و حیات مجدد وی پس از مرگ، نمودهای ربوبیت الهی

 

إلاّ ربّ العـلمین ... و إذا مرضت ... و الذی یمیتنی ثمّ یحیین

ابراهیم(ع)

تذکر ابراهیم(ع) 2، 3; تعالیم ابراهیم(ع) 4

انسان

تجدید حیات انسان 5

بتها

نقش بتها 2

تذکر

تذکر معاد 3

توحید

تبلیغ توحید 4

حیات

منشأ حیات 1، 2

خدا

آثار تدبیر خدا 1; شفابخشی خدا 5; نشانه های ربوبیت خدا 5

قوم ابراهیم

تذکر به قوم ابراهیم 2، 3

مرگ

منشأ مرگ 1، 2

معاد

تبلیغ معاد 4