إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا

به یقین برای تقواپیشگان کامیابی ای [بزرگ ]هست;

 

1 - تقواپیشگان در آخرت، اهل بهشت، سعادتمند و رهیده از عذاب اند.

 

إنّ للمتّقین مفازًا

«مفاز» (مانند «فوز» و «مفازة») مصدر و به معنای دستیابی به خیر و رهایی از شرّ است (لسان العرب). هم چنین ممکن است اسم مکان و کنایه از بهشت نیز باشد که مکان رستگاری و سعادت است. آیات بعد ـ که بیان «مفازاً» است و از بوستان ها و دیگر لذت های بهشتی سخن می گوید - این احتمال را تقویت می کند.

 

2 - پرهیز از طغیان گری، ترس از حسابرسی اعمال و پذیرش آیات الهی، مصداق تقواپیشگی است.

 

للطّـغین ... إنّهم کانوا لایرجون حسابًا . و کذّبوا بـایـتنا ... إنّ للمتّقین مفازًا

از تقابل بین متقین و طغیان گران، دانسته می شود که منزّه بودن از صفات طغیان گران، تقواپیشگی است.

 

3 - بهشت، جایگاه خوشبختی و به دور از آزار و نوشیدنی های ناگوار و رنج گرما و تشنگی است.

 

لایذوقون فیها بردًا و لاشرابًا . إلاّ حمیمًا و غسّاقًا ... إنّ للمتّقین مفازًا

رهایی از شرّ ـ که جزئی از معنای «مفاز» است ـ ناظر به شروری است که دامنگیر دوزخیان است و آیات پیشین، گوشه هایی از آن را بیان کرده است.

ایمان

ایمان به آیات خدا 2

بهشت

سعادت در بهشت 3; ویژگیهای بهشت 3

بهشتیان 1

ترس

ترس از حسابرسی اخروی 2

تقوا

نشانه های تقوا 2

طغیان

اعراض از طغیان 2

عذاب

نجات از عذاب 1

متقین

سعادت اخروی متقین 1; متقین در بهشت 1; نجات اخروی متقین 1