وَصَدَّقَ بالْحُسْنَی

و نیکوترین [پاداش الهی] را تصدیق کند،

 

1 - دسته ای از مردم، پاداش های موعود الهی را تصدیق کرده، برای رسیدن به آن تلاش می کنند.

 

و صدّق بالحسنی

مراد از «الحسنی» ـ به قرینه فعل های «صدّق» و «کذّب» ـ پاداش های نیکو و وعده به آنها است; بنابراین مراد از آن، «المثوبة الحسنی» یا «العِدَة الحسنی» و نظایر آن است. جمله «صدّق بالحسنی» بیان یکی از مصداق های «سعی» در آیات پیشین است; از این رو شامل تصدیق عملی نیز می شود.

 

2 - پاداش های موعود خداوند، نیکو و تصدیق آن بر همگان لازم است.

 

و صدّق بالحسنی

کلمه «حسنی» یا مصدر است (مانند «رجعی») و یا مؤنث «أحسن» است. در صورت اول معنای تفضیلی نخواهد داشت; بلکه با تأویل به مشتق، معنای «حَسَن» دارد. وصف «الحسنی» خود نشانگر مطلوب بودن تصدیق آن است و وعده به فرجام راحت (در آیه بعد) نیز بر سزاوار بودن تصدیق، تأکید کرده است.

 

3 - سخاوت مندی، انفاق و تقواپیشگی، نشانه پذیرش وعده های خداوند و باور داشتن پاداش های الهی است.

 

فأمّا من أعطی و اتّقی . و صدّق بالحسنی

عطف این آیه بر آیه قبل، عطف سبب بر مسبب و یا عکس آن است و در هر صورت، برداشت بالا استفاده می شود.

 

4 - وجود زمینه بهره مندی از پاداش های نیکوی الهی، برای سخاوتمندان و تقواپیشگان

 

من أعطی و اتّقی . و صدّق بالحسنی

انفاق

آثار انفاق 3

ایمان

اهمیت ایمان 2; ایمان به پاداشهای خدا 2، 3; ایمان به وعده های خدا 2، 3; نشانه های ایمان 3

پاداش

زمینه پاداش نیک 4; وعده پاداش نیک 2

تقوا

آثار تقوا 3

خدا

مؤمنان به پاداشهای خدا 1; مؤمنان به وعده های خدا 1

سخاوت

آثار سخاوت 3

سخاوتمندان

پاداش سخاوتمندان 4

متقین

پاداش متقین 4