وَأَذنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ

و خداوندگارش را فرمان بَرَد و سزاوار باشد [که فرمان بَرَد].

 

1 - آسمان، مطیع و گوش به فرمان خداوند است.

 

و أذنت لربّها و حقّت

«أذنت»; یعنی، «استمعت» (لسان العرب). این فعل ممکن است از «اُذُن» (گوش) گرفته شده باشد.

 

2 - آسمان، برای اطاعت از فرمان خداوند، شایستگی و آمادگی لازم را دارد.

 

و حقّت

«حقّ» و «حقیق»; یعنی، «جدیر و خلیق» (سزاوار و شایسته). (قاموس) بنابراین «حُقّت»; یعنی، سزاوار شد و اهلیت و لیاقت یافت.

 

3 - خداوند، مالک و مدبّر شؤون آسمان است.

 

لربّها

اصل معنای «ربّ»، تربیت کردن است (مفردات). «ربّ» هر چیز، مالک و حق دار آن و یا ملازمت کننده با آن چیز است. (قاموس)

 

4 - شکافته شدن آسمان در آستانه قیامت، در جهت کمال آن و جلوه ای از ربوبیت خداوند است.

 

و أذنت لربّها

آسمان

انقیاد آسمان 1، 2; تکامل آسمان 4; فلسفه انشقاق آسمان 4; مالک آسمان 3; مدبر آسمان 3

اطاعت

اطاعت از خدا 1، 2

خدا

تدبیر خدا 3; مالکیت خدا 3; نشانه های ربوبیت خدا 4