تحلیل هاشمی از اعلام حکومت نظامی بعد از فاجعۀ میدان شهدای تهرانتاریخ 18/6/1357      رژیم برای اینکه مردم را بترساند و در ادامه همان سیاست کشتار و ارعاب، در سحرگاه 17 شهریور، در تهران و شهرهای قم، تبریز، اصفهان، شیراز، جهرم، کازرون، قزوین، کرج، اهواز و آبادان، برای مدت شش ماه، حکومت نظامی اعلام کرد. اعلام حکومت نظامی خود مسایلی داشت. هم برای اربابهای رژیم سخت بود که به این سرعت از ادعای حقوق بشر و حمایت از آزادی‌های اجتماعی مردم دست بردارند و هم خود رژیم و دولت تازه کار شریف امامی ـ که مدعی فضای باز سیاسی بود ـ چنین کاری را مناسب نمی‌دید؛ اما با توجه به مجموعه شرایطی که به وجود آمده بود، ترجیح دادند که برای سرکوب مردم اقدام نظامی بکنند، ولی از همان نخستین روز و با حادثه خونین 17 شهریور، شرایط کاملا عوض شد. بسیاری از مردم، تصمیم به مقابله با برخوردهای خشن رژیم گرفتند؛ کاری که در نتیجه آن یک عده شهید می‌شدند و با این شهادت‌ها، دوباره موج جدیدی از راهپیمایی‌های اعتراضی مردم، در شهرها به وجود می‌آمد و کار را باز هم بر رژیم سخت‌تر و عرصه را تنگ‌تر می‌کرد.     نکته جالب در این ایام این است که مردم از قساوت رژیم و اِعمال حکومت نظامی، هراسی به خود راه ندادند و همچنان به اعتراضات خیابانی خود ادامه دادند. در واقع رژیم نتوانست از حکومت نظامی، نتیجه دلخواه را کسب کند.منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 58-1357 ، انقلاب و پیروزی، زیر نظر عباس بشیری