تحلیل آیت الله هاشمی رفسنجانی از تحریم عید نوروز سال 57 توسط امام خمینی (ره)تاریخ: 1357 هجری شمسی       سال 57، در حالی آغاز شد که علی‌رغم حوادث خونین قم و تبریز به ظاهر اوضاع کشور آرام و تحت کنترل رژیم بود. تحریم جشنهای آغاز سال نو از طرف امام که زبان به زبان در میان مردم پخش شد و برگزاری یادواره‌های شهدای شهرهای قم و تبریز در شهرهای یزد، کرمان، شیراز، اصفهان، اهواز، مشهد، قزوین و تهران که با تظاهرات گسترده و درگیریهای خونین دیگری به ویژه در شهر یزد ]در تاریخ 9 و 10 فروردین  1357[ همراه بود، همه محافل سیاسی و مطبوعاتی داخل و خارج کشور را متوجه خواستهای ملت کرد و عمق مبارزه را وسعت بیشتری داد. آنگونه که دیگر سرپوش گذاشتن بر نارضایتی گسترده مردم از رژیم، ممکن نبود و شاه به ناچار به وجود چنین نارضایتی‌هایی اعتراف کرد، اما سعی نمود با کم اهمیت جلوه دادن آن، خیال حامیان خارجی‌اش را راحت و آسوده سازد.     در این میان نظر امام مبنی براینکه: "کسانی که از حال این ملت رنجدیده در این پنجاه سال آگاهند و به سرنوشت ایران علاقه دارند، از جمیع طبقات، از کارگر تا دهقان، از دانشجویان قدیم تا دانشگاهیها، از لشکری تا کشوری باید بدانند به دست آوردن آزادی در برکنار شدن شاه و دودمان او است که دشمن سرسخت ملت و نقطه اصلی بدبختی است و تصور آنکه بدون کنار رفتن و انتقام از او آرامش ملتی که همه چیزش به دست او به باد رفته است به او برگردد، خیالی است باطل"  و نیز اعتصاب غذای زندانیان سیاسی و گسترش تظاهرات دانشجویی در داخل و خارج کشور و تداوم راهپیمایی‌های معترضانه مردم در سراسر کشور، سال 57 را، آبستن حوادثی تاریخی ساخت، حوادثی که نه تنها جمع ما در زندان اوین، بلکه هیچ کس دیگری آن را و پیامدهایش را پیش‌بینی نمی‌کرد.منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 58-1357 ، انقلاب و پیروزی، زیر نظر عباس بشیری