آشیخ اکبرآقا چهره‌اش امروز از همیشه نورانی‌تر بود

به عادت هر روز صبح بشقابی برایش روی میز صبحانه گذاشتم. نگاهش کردم. آشیخ اکبرآقا چهره‌اش امروز از همیشه نورانی‌تر بود.

ناگهان این بیت شعر را بی اختیار زمزمه کردم:

مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت به تماشای تو آشوب قیامت برخاست

آسوده بخواب مرد بزرگوار...