نگرانی امام درباره آیت الله خامنه ای و هاشمی رفسنجانی چه بود؟
سابقه رفاقتش با حضرت آیت الله خامنه ای قدمتی بس دور و دراز دارد، از ۶۰ سال پیش و دوران مبارزات انقلابی.
صحبت از ابوالفضل توکلی بینا (1) است که از اعضای قدیمی حزب موتلفه اسلامی است و در دولتهای سازندگی، اصلاحات و اصولگرا نهم و دهم مشاور روسای جمهور در امور اصناف بوده است.
او اخیرا در گفتگویی که با خبرگزاری فارس داشته است به خاطراتی از رفاقت ۶۰ ساله اش با رهبر انقلاب اشاره کرده است که خواندن آن را به شما پیشنهاد می دهیم؛
*آقای هاشمی خیلی به امام نزدیک بود؛ به‌گونه‌ای که هر وقت از تهران خارج می‌شد، امام، برّه نذر می‌کرد تا او سالم برگردد. هاشمی یک بعدازظهر خدمت امام می‌رسد و بی‌رودربایستی می‌خواهد درباره رهبری در آینده با امام صحبت کند و امام در آن جلسه می‌فرمایند: «تا آقا سیدعلی هست، مشکلی ندارید».
*امام قبل از رحلت، حضرت آقا و آقای هاشمی را نزد خود فرا می‌خوانند و تاکید می‌کنند من نگرانم روزی بین شما اختلاف پیدا شود. آقای هاشمی کراراً این خاطره را برای ما نقل می‌کرد. در مسایل جاری کشور پیش می‌آمد که نظرش با امام متفاوت باشد، اما نظرش را می‌گفت، ولی در نهایت نظر امام را اجرا می‌کرد. ارتباط او با آقای خامنه‌ای هم همینطور بود.
*هفته‌ای یک یا دو روز آقای هاشمی و رهبر انقلاب با هم دیدار داشتند. نظرات خود را با آقای خامنه‌ای بیان می‌کرد، اما اگر اختلاف نظری وجود داشت، در نهایت نظر آقای خامنه‌ای را ملاک قرار می‌داد. آقای هاشمی ارتباط موثری با جریان‌های سیاسی داخلی داشت و یکی از نعمت‌های خدا برای انقلاب بود تا این جناح‌ها را حفظ کند.
*در مسئله خبرگان که آیت‌الله مهدوی کنی رئیس خبرگان شد، روزی من و دکتر غفوری‌فرد و آقای عسکراولادی و دکتر بادامچیان و مهندس حبیبی و آقای میرسلیم به دفتر آقای هاشمی رفتیم. دو ساعت بدون تعارف با آقای هاشمی گفت‌وگو کردیم. آقای مهدوی‌کنی هم اهل دنیا نبود. آقای خامنه‌ای دلش می‌خواست آقای مهدوی کنی رئیس مجلس خبرگان شود. آقای هاشمی گفت: اگر من احساس کنم که آقای مهدوی می‌خواهد رئیس خبرگان شود، من اصلا نامزد نمی‌شوم.
*آقای مهدوی‌کنی و هاشمی رفسنجانی، هم دیگر را دوست داشتند. آیت‌الله امامی کاشانی را خدمت آقای مهدوی کنی می‌فرستند که ببیند آقای مهدوی کنی تمایل دارد رئیس مجلس خبرگان شود یا خیر. وقتی آقای هاشمی تمایل مهدوی کنی را دید، نامزد نشد. شخصیت‌های بزرگی را در انقلاب از دست دادیم که باعث حفظ این انقلاب شدند.
منبع: فارس
***********************************************************
1- ابوالفضل توکلی بینا که از اعضای قدیمی حزب موتلفه اسلامی است و دردولت های سازندگی، اصلاحات و اصولگرا نهم و دهم مشاور روسای جمهور در امور اصناف بوده است. آقای ابوالفضل توکلی بینا (متولد 1312) از بچه های مذهبی بازار، تحصیل کرده دانشگاه و عضو هیئت های مؤتلفه و از کادرهای مذهبی – سیاسی فعال طی پنج دهه گذشته است. وی از روزهای نخست شروع نهضت امام در کنار دوستان دیگر خود که مشهورترین و شجاع ترین آنها شهید عراقی و فعالانی مانند آقای عسکر اولادی بود، فعالانه در صحنه ها مبارزه حضور داشت . وی که متولد قم بوده و سپس به قم رفته و در آنجا سابقه تحصیل در درس های طلبگی هم داشته، از همان آغاز مبارزه، رفت و آمدی در قم داشته است. از آن جمله می گوید که یک روز پیش از مصوبه انجمن های ایالتی و ولایتی نزد امام نشسته بودم. متوجه شدم تلفنا با آقای گلپایگانی مشغول صحبت است. سخن امام این بود که آن مرجعیت و یکپارچگی دوران آیت الله بروجردی به سر رسید و اکنون اگر متحد نشویم و برنخیزیم و با هم یکجا نشویم، رژیم همه ما را زیر چکمه های خود خرد خواهد کرد. توکلی در سفر دیگری شهید عراقی را به قم می آورد و با امام دیداری می کنند و از همان زمان است که شهید عراقی، عاشق امام می شود و حالت عجیبی نسبت به امام پیدا می کند امام که شاهد فعالیت چند مرکز متفرق مذهبی در تهران بوده، از اینها دعوت می کند به قم بیایند. وقتی اعضای سه گروه مذهبی از سه مسجد می آیند، امام از آنها می خواهد یکی شوند و به این ترتیب هیئت های مؤتلفه تشکیل می شود. آقای ابوالفضل توکلی بینا از جمله مبارزینی است که در جوانی، فعالیت های خود را با شرکت در هیات های مذهبی،آغاز کرد و با شروع نهضت روحانیون به رهبری امام خمینی (ره)، به نهضت پیوست و آشکارا به فعالیت پرداخت، اواز جمله مؤسسین هیاتهای مؤتلفهی اسلامی بود. پس از اعدام انقلابی حسن علی منصور، نخست وزیر، همراه دیگر اعضای جمعیت، دستگیر و در دادگاه در زمینه های فرهنگی روی آورد و در مدرسه ی رفاه و مسجد قبا به فعالیت پرداخت، خاطرات ایشان، ضمن توضیح و تبیین گوشه هایی از نهضت اسلامی و فعالیت جمعیت هیاتهای مؤتلفه،نکاتی از شکل گیری مسجد قبا و نقش این مسجد در پیروزی انقلاب در بر دارد.