سخنرانی آقای هاشمی در جمع مسؤولین استان اصفهان پیرامون اهمیت اصفهان در انقلاب اسلامی

سخنرانی در جمع مسؤولین استان اصفهان

 از اینکه برادران محبت فرمودند و سروری فرمودند و تشریف آوردند در فرودگاه، من یک دنیا سپاسگزام و هم شرمنده؛ شرمنده که خودم را هیچ لایق این گونه محبتها نمی‏دانم و طلبه‏ای هستم مثل سایر برادران طلاب مشغول خدمت به اسلام و مسلمین. صرف وقت این همه شخصیت و مسؤول برای امثال بنده غیر از یک محبت زیاد و فوق‏العاده چیزی را نشان نمی‏دهد که بنده به سهم خودم سپاسگزاری می‏کنم و امیدوارم که این محبتها ما را مغرور نکند و بیشتر از آن وضعی که هستیم خودمان را به حساب نیاوریم که ان‏شاءالله چنین چیزی نخواهد بود.

 آنچه که مایه خوشحالی همه ماست، این است که الحمدلله ایران عاقبت به خیر شد و ما در کشورمان وارث وضعی هستیم که همیشه آرزویش را داشتیم و انتظارش را می‏کشیدیم، فاصله‏هایی که بین اقشار ملت به وجود آورده بودند و توده مردم را از مسئولان کشور جدا کرده بودند و هزار فامیل وضع خاصی به خودشان گرفته بودند، اینها از هم گسیخته شد و شکل نویی به وجود آمد که این جمع شما و حضور ما در این جا نشان این وضع جدید است.

 طلبه‏ای از طلاب عادی به عنوان رئیس مجلس مهمان شهر است و مسؤولان شهر از توده‏های مردم، از روحانیون محترم، از ارتشی‏ها، از سپاهی‏ها، از رؤسای ادارات، همه از یک تیپ و از یک نوع و در یک سطح و مثل هم، کنار هم قرار داریم و کسی از کسی چیزی مطالبه نمی‏کند و خودش را طلبکار نمی‏داند و کسی هم از دیگری خودش را کمتر نمی‏داند؛ از سرباز تا فرمانده و از روحانی تا استاندار، از نهادهای انقلاب تا ارگانهای مملکتی و دولتی، مردم، نیروهای امنیتی، نیروهای نظامی و انتظامی همه برادر و دوست و صمیمی و در یک سطح با هم هستیم. نهایت آرزوی ما این بود که یک روزی مملکت و کشور به اینجا برسد، البته این همه آرزوی‏ها نیست، همه هدف‏ها این نیست، این شکل کار است.

 مهمترین مسأله‏ای که برای ما و شما مطرح است محتوای اسلام است؛ یعنی به جایی برسیم که در کنار این شکل مطلوب، محتوای مطلوب هم برای زندگی داشته باشیم. جامعه ما واقعاً خالی از تبعیض باشد، جامعه ما واقعاً خالی از تفاوتهای بی‏حساب باشد و مردم ما از امنیت، از رفاه، از معنویت و از همه چیزهایی که اسلام برایشان خواسته برخوردار باشند و آرام و راحت زندگی کنند، جنگ از منطقه کنده بشود، تروریسم از کشور ما ریشه کن بشود، این گرفتاری‏های دوران انقلاب به رفاههای محصول انقلاب تبدیل بشود و با تلاشهایی که همه ما کردیم، در مجموع به جامعه بسیار معتدل و اسلامی برسیم و با محبت و صفا و صمیمیت زندگی کنیم. همدیگر را کاملاً دوست بداریم و در خدمت همدیگر باشیم و اسلام را حاکم ببینیم و ایران را پایگاه برای حرکت اسلامی در منطقه و در دنیا ببینیم.

 بحمدالله امروز ما موفق شدیم که آن اعتبار معنوی ایران را تا حدودی تحصیل کنیم. امروز در دنیا مستضعفین به کشور شما به عنوان یک پایگاه، به عنوان یک مرکز حرکت، به عنوان یک جایی که مهبط وحی و مرکز حرکت اسلامی است نگاه می‏کنند. مشکلاتی که ما برای این حرکت تحمل می‏کنیم و شهادتها، رنجها و تقدیم این جانبازها و تحمل این همه مرارتهای دفاع از مرز و دفاع از اسلام، همه اینها را هدف‏دار و جهت‏دار برای رضای خدا داریم تحمل می‏کنیم.

 اصفهان شما شهر بسیار عظیم، ریشه‏دار و قویم این کشور و این منطقه، یکی از پایه‏های امید این انقلاب است. بعد از پیروزی انقلاب، که ما کارهایمان را شروع کردیم هر جا نیرو لازم بود به طور ضربتی از اصفهان حاضر می‏شد؛ در جهاد، در سپاه، در کمیته‏ها، در سایر نهادها، هر جایی نیروی مادی لازم بود، اصفهان همراه بود و ما در جبهه‏ها حضور برادران اصفهانی را مثل مأموران الهی در هر نقطه‏ای می‏بینیم. آن آمار بالای شهدای شما جانبازان شما و آن قبرستان پر از شور و پر از عظمت شما که پایگاهی شده برای حرکت وحی در منطقه، اینها همه شاهد خوبی‏ها و موفقیتهای اصفهان است و اصفهان به خودش می‏بالد و ان‏شاءالله شما مسؤولان این شهر و مدیران این شهر و کسانی که خداوند به شما توفیق داده که در حکومت اسلامی و زیر سایه ولایت فقیه مسؤول یک نهاد اسلامی باشید، برای این توفیق باید بسیار اهمیت قائل بشوید. ما این قدر در این دعای شبهای ماه رمضان می‏خوانیم و سالها می‏خواندیم و فکر نمی‏کردیم به این زودی یک جامعه‏ای به وجود بیاید که ما مسئولیت اداره آن جامعه را به عهده داشته باشیم.

خداوند اینجا به ما این توفیق را داده، ان‏شاءالله این توفیق را قدردانی می‏کنیم و خون شهدا را قدردانی می‏کنیم و به وظایف اسلامی‏مان عمل می‏کنیم و در مقابل این همه نعمت الهی همان طور که این چهار سال عمل کرده‏ایم، سپاسگزار خواهیم بود و ان‏شاءالله حرف‏های اساسی‏ام را در جلسه‏ای که برای همه مردم اصفهان حرف می‏زنم، خدمت شما هم عرض می‏کنم. دیگر شما را بیشتر معطل نمی‏کنم، در پایان باز از محبتتان تشکر می‏کنم.

    والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته