چهارشنبه 1 مهر | 29 محرم 1408 23 سپتامبر 1987
تا ساعت هشت و نیم صبح در دفترم کارها را انجام دادم و به وضع کشتی "ایران اجر" و افرادش که دست آمریکاییها هستند، رسیدگی کردم؛ تغییری در وضع پیش نیامده است. سخنان آیتالله خامنهای در ]مجمع عمومی[ سازمان ملل و حادثه حمله آمریکا به کشتی ما، مهمترین مسأله دنیا است.
ساعت هشت و نیم به آسایشگاه شهدا در یافتآباد رفتم. در آنجا حدود هشتاد نفر جانباز قطع نخاعی نگهداری میشوند که متأسفانه وضع رقت باری دارند. با همه آنها مذاکره کردم و به مشکلاتشان گوش دادم و مبلغی به آنها کمک کردم. در آخر هم برای کارکنان و مجروحان صحبت کردم و مصاحبهای انجام دادم.
به مجلس آمدم. عفت و مهدی هم آمدند. عصر بنا بود برای دیدن مانور عملیات - کربلای پنج به پارک ارم برویم که پاسدارانم به خاطر ضعف برنامههای امنیتی، آن برنامه را لغو کردند. من هم پذیرفتم. مدعی هستند برگزار کنندگان، اهمیتی به دستورات حراستی نمیدهند.
تا ساعت هفت و نیم در دفترم کار کردم. آقای ]علی محمد[ بشارتی ]قائم مقام وزیر امور خارجه[ اطلاع داد که آمریکاییها گفتهاند 26 نفر از افراد کشتی "ایران اجر"، همراه کشتی و سه جسد شهدا را به دولت عمان تحویل میدهند که از آنها بگیریم، ما هم موافقت کردهایم. عمان این مطلب را به کاردار ما اطلاع داده است.
آقای ]محسن[ کنگرلو ]مشاور نخست وزیر[ اطلاع داد که فرانسویها حاضر شدهاند تعداد هزار و دویست موشک مالیوتکا در برنامه مبادله بگنجانند. اجازه دادم که وارد مبادله شوند؛ ولی گزارشی که درباره هماهنگی آمریکا و انگلیس در فرانسه و فشار به ایران داریم، با این مسأله نمیسازد؛ احتمالاً مانور است.
جلسه سران قوا در دفتر من بود. پیشنهاد اعلان استقبال مردمی از رئیس جمهور در مراجعت از سفر نیویورک مطرح گردید. درباره مقابله به مثل با شرارت آمریکا هم تصمیمگیری شد.