أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا
[به این خاطر] که برای [خدای] رحمان فرزندی ادّعا کرده اند.
1- انتساب فرزندگزینی به خداوند، سخنی بس ناروا و سنگین برای جهان آفرینش
تکاد السموت یتفطّرن منه ... أن دعوا للرحمـن
«دَعَوا» به معنای «جعلوا» (لسان العرب). «أن دعوا» ضمیر «منه» (درآیه قبل) را تبیین می کند.
2- مبرّابودن خداوند از داشتن فرزند، با ذات هستی و اجزای آن عجین شده است.
تکاد السموت یتفطّرن ... أن دعوا للرحمـن ولدًا
3- «رحمان» از اسامی و اوصاف خداوند، و شناخته شده برای مردم عصر بعثت
أن دعوا للرحمـن ولدًا
4- فرزند داشتن خداوند، با گستردگی و فراگیری رحمت او بر همه موجودات، ناسازگار است.
أن دعوا للرحمـن ولدًا
گزینش وصف «الرحمان» (دارای رحمت گسترده و فراگیر) در ضمن عبارت «أن دعوا...» دلیل در آن کنجانده است; زیرا همه موجودات ـ از جمله فرزندهای پنداری ـ مشمول رحمت الهی اند و سنخیتی با رحمت آفرین ندارند تا فرزند و مجانس او تلقی شوند.
آفرینش:
آفرینش و تنزیه خدا 2
اسماوصفات:
رحمان 3; صفات جلال 2، 4
افترا:
افترا به خدا 1
خدا:
خدا و فرزند 2، 4; رحمانیت خدا 4; ناپسندی انتساب فرزند به خدا 1
مردم:
خداشناسی مردم مقارن بعثت 3