وَیَوْمَ یُنَادیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذینَ کُنتُمْ تَزْعُمُونَ
و [یاد کن] روزی را که [خدا] آنان را ندا می کند و می گوید: کجایند شریکان من همانان که می پنداشتید [شریکان من هستند].
1 - صحنه روبه رو شدن اهل شرک با مؤاخذه خداوند در روز رستاخیز، صحنه ای شایان توجه و یادآوری
و یوم ینادیهم فیقول أین شرکاءی
«یوم» در «یوم ینادیهم» مفعول برای فعل محذوف «اذکر» است; یعنی، «اذکر یوم ینادیهم...».
2 - حقارت مشرکان و محروم بودن آنان از افتخار قرب به خدا در قیامت
و یوم ینادیهم
برداشت یاد شده با توجه به تعبیر «ینادی» به دست می آید; زیرا «ندا» در جایی است که شخص را از دور بخوانند. بنابراین انتخاب این تعبیر به جای تعبیر «یدعوا»، می تواند بیانگر مطلب یاد شده باشد.
3 - سخن گفتن خداوند با مردم در روز رستاخیز
و یوم ینادیهم فیقول
ضمیرهای فاعل در «ینادی» و «یقول» به خداوند بازمی گردد. مراد از «یوم» نیز روز قیامت است.
4 - پرسش تحقیرآمیز خداوند در قیامت از مشرکان درباره معبودهایشان
و یوم ینادیهم فیقول أین شرکاءی
استفهام در «أین شرکائی» برای تهکّم و استهزا است.
5 - شرک، اندیشه ای مبتنی بر حدس و گمان است; نه بر پایه دلیل و برهان.
أین شرکاءی الذین کنتم تزعمون
«زعم» (مصدر «تزعمون») به سخنی گفته می شود که گوینده درباره درستی آن تردید داشته باشد.
6 - انسان، مسؤول اندیشه ها و گرایش های خویش و مورد بازخواست از سوی خداوند در قیامت
و یوم ینادیهم فیقول أین شرکاءی الذین کنتم تزعمون
7 ـ شرک پیشگان، معتقد به وجود شریکان متعدد برای خداوند
و یوم ینادیهم فیقول أین شرکاءی الذین کنتم تزعمون
خدا
پرسشهای خدا 4; تکلم خدا در قیامت 3; خدا و شریک 7; محرومان از قرب خدا 2
ذکر
ذکر مؤاخذه مشرکان 1
شرک
بی منطقی شرک 5
مشرکان
پرسش از مشرکان 4; تحقیر اخروی مشرکان 2، 4; عقیده مشرکان 7; محرومیت اخروی مشرکان 2; مشرکان در قیامت 1
معبودان باطل
پرسش درباره معبودان باطل 4