فَسَبِّحْ باسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ
پس با [ذکر] نام پروردگار بزرگت، او را تنزیه [و نیایش ]کن.
1 - ساحت خداوند، منزه و مبرّا از هر عیب و نقص است.
فسبّح باسم ربّک العظیم
«تسبیح»، به معنای تنزیه کردن از هر نقص و کاستی است.
2 - برپا ساختن قیامت برای کیفر و پاداش، نمودی از کمال خداوند و مبرّا بودن ساحت او از هر نقص و کاستی
فسبّح باسم ربّک العظیم
تفریع «فسبّح باسم ربّک» بر مطالب پیشین (فأمّا إن کان من المقرّبین...) حاکی از مطلب یاد شده است.
3 - خداوند، پروردگاری بزرگ و بلند مرتبه
فسبّح باسم ربّک العظیم
واژه «العظیم» می تواند صفت برای «ربّ» و یا صفت برای «اسم» باشد. برداشت یاد شده بر پایه احتمال اول است.
4 - نام خدا، بزرگ و ارجمند است.
فسبّح باسم ربّک العظیم
برداشت یاد شده بدان احتمال است که «العظیم» وصف «اسم» باشد.
5 - پیامبر(ص)، مأمور تسبیح گفتن خداوند و مبرّا اعلام کردن ساحت او از هر عیب و نقص
فسبّح باسم ربّک العظیم
6 - تسبیح خدا، از مهم ترین ذکرها است.
فسبّح باسم ربّک العظیم
7 - پیامبراکرم(ص)، مورد عنایت و توجه ویژه خداوند
فسبّح باسم ربّک
اضافه «ربّ» به «کاف»، اضافه تشریفی و بیانگر مطلب یاد شده است.
اسماوصفات
صفات جلال 1
پاداش
زمینه پاداش اخروی 2
تسبیح
تسبیح خدا 5، 6
خدا
تنزیه خدا 1; خدا و عیب 1، 2; خدا و نقص 1، 2; دلایل تنزیه خدا 2; ربوبیت خدا 3; عظمت خدا 3; عظمت نام خدا4; نشانه های کمال خدا 2
ذکر
مهمترین ذکر 6
قیامت
فلسفه قیامت 2
کیفر
زمینه کیفر اخروی 2
لطف خدا
مشمولان لطف خدا 7
محمد(ص)
تکلیف محمد(ص) 5; فضایل محمد(ص) 7